روش های تعیین هویت حیوانات خانگی

حتماً برای شما هم پیش آمده که حیوان خانگی تان را گم کنید و چندین ساعت و یا حتی چندین روز در انتظار بازگشت سگ تان بمانید. بسیاری از صاحبان حیوانات خانگی با مشکل فرار کردن و یا گم شدن و نا پدید شدن حیوان شان مواجه شده اند. اگر استرس و اضطراب ناشی از گم کردن حیوان خانگی تان را تجربه کرده باشید، حتماً از اهمیت شناسه دار کردن آن ها آگاه هستید. حوادث و اتفاقات بسیاری می تواند منجر به گم شدن یا فرار کردن حیوان خانگی شوند. آنها ممکن است ترسیده باشند یا به علت حس کنجکاوی از خانه خارج شوند. گاهی هم فقط حوصله آن ها سر می رود و دوست دارند کمی بدوند، ولی نمی دانند دویدن آن ها به خارج از خانه مساوی گم شدنشان است. در واقع احتمال گم شدن حیوان خانگی آن قدر زیاد و موارد پیش آمده آنقدر فراگیر است که شما عملاً مجبور به استفاده از یک روش مناسب برای شناسه دار کردن حیوان خانگی تان هستید. استفاده از روش های اختصاص شناسه به شما کمک می کند زودتر سگ خود را پیدا کنید. بنابر این اولین مزیت داشتن هویت و شناسایی حیوان خانگی، جلوگیری از گم شدن آن هاست.

استفاده از روش های شناسه دار کردن علاوه بر پیدا شدن حیوانات گم شده، مسئولیت پذیری صاحب حیوان در قبال آن را هم افزایش می دهد. یعنی در صورت بروز هر گونه حادثه (مثلاً حمله سگ)، حیوان به راحتی قابل شناسایی بوده و صاحب آن باید پاسخگو باشد.
 

از دیگر مزایای شناسایی حیوانات، جلوگیری از دزدیده شدن و کلاه برداری است. مطمئناً دزدیدن حیواناتی که مشخصات آن ها ثبت شده است، به سادگی حیوانات بی نام و نشان نیست.
بنابر این اگر قصد خرید یک حیوان خانگی را دارید یا هم اکنون از حضور یکی از آن ها در کنار خود لذت می برید، بهتر است با روش های مختلف شناسه دار کردن حیوانات خانگی آشنا شوید. آشنایی و اطلاع از معایب و مزایای هر کدام از این روش ها ممکن است چند دقیقه طول بکشد، ولی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. این اطلاعات ممکن است روزی تعیین کننده مرگ و زندگی حیوان خانگی تان باشد.

روش های مختلف شناسه دار کردن حیوانات خانگی در یک نگاه

روش های موقت	روش های نمیه دائم		روش های دائم
رنگ کردن	تگ گوش	تگ قلاده	تتو	میکروچیپ	بریدن نوک گوش	داغ سرد زدن
★	★★	★★	★★★	★★★★★	★★★	★★★★★	قابل اطمینان بودن
★	★★	★★	★★★	★★★★★	★★	★★★	هزینه
★★★	★★★★★	★★★★★	★	-	★★★	★★★★	قابل دیدن بودن
★	★★	★★	★★★★	★★★★★	★★★★★	★★★★	دوام
-	★★★	-	★★★★	★★	★★★★★	★★★	نیاز به بی حسی
-	★★★	-	★★★	★★	★★★★★	★★★	تهاجمی
★	★★★★★	★★★★	★★	★	★★★	★★	احتمال آسیب رسیدن
★	★★	★★★★	★★★★	★★★★★	-	★★	دقت
★★★	★★	★★★★	★★★★★	-	-	★★★★★	محدودیت فضا
★★★★	★★★★	★★★★	★★	-	★★★★★	★★★★	شناسایی سریع
★	★★★	★	★★★★	★★★★★	★★★★★	★★★★★	نیاز به آموزش
-	★★★	★★	★★★★	★★★★★	-	★★	نیاز به پایگاه داده

رنگ کردن

در این روش مو ها و پوشش روی پوست حیوان به رنگ آغشته می شوند تا شناسایی از این طوریق به سادگی صورت گیرد. رنگ کردن یک روش سریع و موقت برای شناسایی حیوان ها است و می توان با رنگ های مختلف انجام گیرد.

قلاده و برچسب هویت

ساده ترین و راحت ترین راه برای مشخص کردن هویت، استفاده از یک تگ شناسایی چاپ یا حک شده و نصب آن بر روی قلاده می باشد. شما می توانید تگ های شخصی سازی شده و سفارشی یا قلاده را از فروشگاههای آنلاین یا مغازه ها خریداری کنید. این تگ های شناسایی معمولاً حاوی چند خط نوشته هستند که به شما اجازه می دهند سبک و اطلاعاتی که مورد نیاز را به سلیقه خود بر روی آن ثبت کنید. کار اصلی این تگ، ثبت اطلاعات هویتی و اطلاعات تماس صاحب حیوان است.
به طور کلی تگ های شناسایی باید شامل نام صاحب، شماره تماس، آدرس و نام خود حیوان باشد. علاوه بر آن، چند نکته دیگر هم هست که باید هنگام استفاده از این روش در ذهن داشته باشید:

• • زمانی که به مسافرت می روید، از تگ شناسایی استفاده کنید که نام و آدرس یکی از آشنایان تان بر روی آن باشد. کسی که بتواند با شما تماس بگیرد و موضوع را به شما اطلاع دهد.
• • برای گربه ها از تگ هایی استفاده کنید که به طور ویژه برای آن ها طراحی شده باشند و دارای بافتی نرم و انعطاف پذیر باشند. به این شکل در صورتی که تگ گربه جایی گیر کند (مثلاً وسایل خانه، فنس و ...)، او قادر خواهد بود خودش را آزاد کند.
• • همچنین به یاد داشته باشید که همیشه باید سگ و گربه تان دارای تگ هویت باشند. حتی اگر آن ها را از خانه بیرون نمی برید ، باز هم انجام این کار ضروری است چرا که فقط یک بار فرار از خانه می تواند به معنی گم شدن و از دست دادن همیشگی او باشد
• • اطلاعات تگ هویت باید همیشه به روز باشد. یعنی اگر شماره تماس یا آدرس شما تغییر یافت، باید تگ شناسایی حیوان خانگی تان را هم عوض کنید.
• • تگ هویت همیشه باید همراه با تگ گواهینامه باشد. به این صورت کسی که سگ یا گربه شما را می یابد، متوجه سوابق واکسیناسیون و اطلاعات دیگر شود.
• • تگ هویت به قلاده بسته می شود. یعنی آن که اگر به هر دلیلی قلاده باز شده یا سگ شما دزدیده شود (و قلاده اش باز شود)، سگ شما کاملاً بدون هویت خواهد شد. برای رفع این مشکل، باید از روش های دیگری هم به عنوان روش های ثانویه، استفاده کنید.

تگ گوش

تگ گوش کارکردی همانند تگ معمولی قلاده ای دارد با این تفاوت که تگ گوش همان طور که از نامش پیداست، بر روی گوش قرار می گیرد. این تگ ها با داشتن کد های مخصوص و منحصر به فرد، اطلاعات و مشخصات ویژه آن حیوان را نشان می دهند. در برخی مورد، اطلاعات واکسیناسیون نیز بر روی این تگ ها درج می شود. استفاده از تگ گوش برای حیوانات خانگی چندان پیشنهاد نمی شود چرا که ممکن است از گوش جدا شده یا موجب آسیب دیدگی و عفونت حیوان گردد.

تگ هویت پیشرفته

تگ های هویت پیشرفته در سه نوع می باشند:

• • نوع فلش مموری: این نوع از فلش مموری ضد آب و ضد ضربه بوده که به قلاده متصل می شود. برنامه روی فلش با اطلاعات اولیه و ساده و تصاویر پر شده است. این برنامه به شما اجازه می دهد اطلاعات مهم برای نگهداری از حیوان را ایجاد، مرتب، سازمان دهی و ذخیره کنید. هنگامی که حیوان شما گم شود، این تگ به شناسایی آن کمک کرده و همچنین به گروه های نجات و نگهداری از حیوانت گم شده اطلاعات مهم برای نگهداری و مراقبت از او را می دهد.
• • نوع QR Code : این نوع تگ ها از تکنولوژی QR Code (رمزینه سریع) استفاده می کنند که با اسکن کد وارد پایگاه اطلاع داده شده و مشخصات حیوان و اطلاعات تماس با صاحب آن نشان داده می شود.
• • نوع NFC: این نوع تگ ها به گونه ای کار می کنند که با نزدیک کردن تگ حیوان به تلفن های هوشمند مشخصات حیوان و اطلاعات تماس با صاحب آن نمایش داده می شود.

 

گواهینامه

داشتن گواهی نامه برای حیوانات خانگی در برخی از کشور ها یک ضرورت و اجبار به حساب می آید. یعنی داشتن گواهی نامه برای حیوان خانگی نه تنها یک مزیت، بلکه یک قانون است. در این کشور ها، مقامات محلی سوابق حیوانات خانگی حوزه خود را ثبت کرده و گم شدن و پیدا شدن حیوانات خانگی را هم گزارش می کنند. درخواست گواهینامه می تواند به صورت سالانه صورت گیرد یا آن که یک گواهینامه به طور دائم برای حیوان خانگی در نظر گرفته شود که هر کدام هزینه های متفاوتی را در بر دارند. با گرفتن گواهینامه، اطلاعات هویتی سگ شما در مراکز رسمی نگهداری شده و یک تگ هویتی با شماره به خصوص هم به سگ شما تعلق می گیرد که باید همیشه به همراه داشته باشد.
شماره هویت دائم معمولاً بر روی بدن حیوان تتو شده یا از طریق یک میکروچیپ در بدن قرار می گیرد.

بریدن نوک گوش

در این روش از برداشتن قسمتی از گوش برای شناسایی حیوان استفاده می شود. این روش بیشتر برای مشخص کردن سریع و کلی برنامه های عقیم سازی یا واکسیناسیون حیوانات به صورت گروهی می باشد. مثلاً نوک گوش سگ های ولگردی که عقیم می شوند، هنگام بی‌هوشی و زمانی که تحت عمل جراحی قرار دارند برداشته می شود تا سگ های عقیم شده از سگ های عقیم نشده تمییز داده شوند.

داغ سرد زدن یا Freeze branding

داغ زدن یکی از روش های معمول برای شناسایی دام و طیور و اسب ها است. داغ زدن سرد نیز به طور کلی از همان ساز و کار کلی برای شناسایی حیوان استفاده می کند با این تفاوت که در این روش به جای داغ کردن یک فلز و علامت گذاری حیوان از طریق آسیب رساندن به پوستش، از یک فلز سرد (که با استفاده از نیتروژن مایع یا ترکیبی از سرد کننده های دیگر، تا دمای بسیار پایین سرد می شود) برای از بین بردن رنگ‌دانه های مو استفاده می شود. به طور کلی این روش بر روی حیواناتی که پوشش تیره رنگ دارند، مورد استفاده قرار می گیرد تا موهای سفیدی که در جای داغ زده شده رشد می کنند، به خوبی مشخص باشند.

میکروچیپ شناسایی هویت

استفاده از میکروچیپ از روش هایی است که در چند سال اخیر محبوبیت بسیاری یافته است. از میکروچیپ می توان برای نصب اطلاعات هویتی دائم حیوان خانگی استفاده کرد. کاشت میکروچیپ ، فرآیندی بسیار ساده دارد که در آن دامپزشک یا صاحب سگ خیلی ساده یک میکروچیپ بسیار کوچک را در زیر سطح پوست قرار می دهد. اندازه این میکروچیپ به اندازه یک دانه برنج است. این میکروچیپ معمولاً میان استخوان های کتف کار گذاشته می شود. تمام فرآیند کار گذاری این میکروچیپ فقط چند ثانیه طول می کشد و واکنش سگ در برابر این کار، همانند واکنشش به تزریق و فرو کردن سوزن توسط دامپزشک است. به علاوه استفاده از هیچ بی حس کننده لازم نیست.
کاشت میکروچیپ در نژاد های مختلف، بسته به اندازه آن ها، در سنین مختلفی انجام می گیرد ولی به طور کلی می توان گفت که بهترین سن برای کاشت میکروچیپ 6 تا 8 هفتگی می باشد. کاشت میکروچیپ در سنین بالاتر مشکلی ندارد ولی اقدام هر چه سریع تر برای شناسه دار کردن سگ، به خصوص در دوران تولگی که احتمال گم شدن آن بسیار است، ضروری می باشد. البته تصمیم گیری در این مورد باید تحت نظر یک دامپزشک و با در نظر گرفتن عوامل مختلف تاثیر گذار در این مورد، انجام شود. مثلا نژاد هایی که کوچک تر هستند ممکن است در سنین بالاتر (8 تا 10 هفتگی) توسط میکروچیپ شناسه دار شوند. گاهی هم کاشت میکروچیپ در سن 6 ماهگی و هم زمان با عقیم کردن صورت می گیرد.
 

این میکروچیپ به عنوان هویت و شناسنامه دائمی حیوان همیشه همراه او خواهد بود و مشخص می کند که این سگ متعلق به کیست. باید توجه داشته باشید که این میکروچیپ به هیچ وجه جایگزین گواهینامه نخواهد بود، مگر آن که از مراجع رسمی خریداری شده و توسط آن ها تأیید شود. این میکروچیپ هیچ منبع انرژی درونی نداشته و تا پایان عمر حیوان، کار خواهد کرد. اگر چه وجود این میکروچیپ در بدن حیوان مشخص نیست، ولی می توان آن را با عبور دادن اسکنر از ناحیه کاشت میکروچیپ، خواند و تشخیص داد. اسکنر امواج رادیویی با فرکانس پایین از خود ارسال کرده که انرژی لازم برای ارسال کد هویت اختصاصی میکروچیپ را تأمین می کند و به این شکل حیوان خانگی احراز هویت می شود. در صورتیکه حیوان خانگی گم شود، می توان با اسکن کردن این میکروچیپ، اطلاعات هویتی آن را به دست آورد. معمولاً گروه های نگهداری و نجات حیوانات و دامپزشکان این دستگاه های اسکنر را دارند.

این میکروچیپ به عنوان هویت و شناسنامه دائمی حیوان همیشه همراه او خواهد بود و مشخص می کند که این سگ متعلق به کیست. باید توجه داشته باشید که این میکروچیپ به هیچ وجه جایگزین گواهینامه نخواهد بود، مگر آن که از مراجع رسمی خریداری شده و توسط آن ها تأیید شود. این میکروچیپ هیچ منبع انرژی درونی نداشته و تا پایان عمر حیوان، کار خواهد کرد. اگر چه وجود این میکروچیپ در بدن حیوان مشخص نیست، ولی می توان آن را با عبور دادن اسکنر از ناحیه کاشت میکروچیپ، خواند و تشخیص داد. اسکنر امواج رادیویی با فرکانس پایین از خود ارسال کرده که انرژی لازم برای ارسال کد هویت اختصاصی میکروچیپ را تأمین می کند و به این شکل حیوان خانگی احراز هویت می شود. در صورتیکه حیوان خانگی گم شود، می توان با اسکن کردن این میکروچیپ، اطلاعات هویتی آن را به دست آورد. معمولاً گروه های نگهداری و نجات حیوانات و دامپزشکان این دستگاه های اسکنر را دارند.

تتو کردن حیوانات درست همانند تتو بر روی پوست انسان است و شامل سوراخ کردن پوست و تزریق رنگدانه (مثلاً جوهر) در زیر آن است. تتو یکی از قدیمی ترین روش های شناخته شده برای علامت گذاری حیوانات است. در این روش نیز همانند روش میکروچیپ، از کدی به خصوص برای شناسایی حیوان و ثبت اطلاعات مخصوص به آن کد در یک پایگاه اطلاعات، استفاده می شود. این کد به خصوص معمولاً بر روی شکم، داخل پا یا لاله گوش تتو می شود. تتو معمولاً زمانی بر روی حیوان انجام می شود که او تحت بی هوشی یا بی حسی موضعی برای انجام یک عمل دیگر قرار داشته باشد. اگر عمل دیگری در کار نباشد، بی حسی موضعی باید به طور ویژه برای تتو کردن، انجام شود که مورد پسند بسیاری از افراد نیست.
سن مناسب برای انجام تتو نیز مشابه میکروچیپ متفاوت است و بستگی به عوامل مختلفی دارد، هر چند که معمولا تتو تا پیش از 8 ماهگی توله انجام می شود. البته انجام تتو در سنین بالاتر بلا مانع است.
یکی از مشکلات استفاده از تتو آن است که در صورت گم شدن سگ یا گربه تان، باید امیدوار باشید فرد یابنده به دنبال نام و نشان و تتوی روی بدن او بگردد یا آن که به طور اتفاقی نگاهش به تتوی روی بدنش بیفتند. این مشکل به خصوص زمانی که نژاد سگ شما از انواع پر مو باشد، بیش از پیش درد سر ساز می شود. معمولاً برای رفع این مشکل، از تتوی گوش استفاده می شود، هر چند که بسیاری از افراد به دلیل ظاهر نه چندان زیبای حیوان، این روش را نمی پسندند.

در روش تتو کردن به طور سنتی، شماره تلفن یا شماره کارت ملی (تأمین اجتماعی در آمریکا و اروپا) بر روی پوست نوشته می شده است، هر چند که اکنون اختصاص یک کد به خصوص به هر حیوان، سیستم و روش تتو کردن را تا حد زیادی یک پارچه و استاندارد کرده است.
از معایب نسبی تتو، کم رنگ شدن یا از بین رفتن آن در طول زمان است. این مشکل را هم می توان با اضافه کردن یک لایه جوهر سیاه بر روی آن برطرف کرد.
ولی به طور کلی باید گفت که استفاده از کدهای شناسایی، یعنی دو روش میکروچیپ و تتو، نسبت به روش های دیگر ارجحیت دارد، چرا که در این روش ها اطلاعات هویتی همیشه همراه با حیوان است و از آن جدا نمی شود. همچنین دیگر لازم نیست اطلاعات شخصی صاحب حیوان در معرض دید عموم قرار بگیرد.
حال این سؤال پیش می آید که میان دو روش برتر که از کد های شناسایی استفاده می کنند، کدام یک روش بهتری هستند؟ برای پاسخ به این سؤال باید به بررسی دقیق تر این دو روش پرداخت و آن ها را با یکدیگر مقایسه کرد.

تشخیص دی ان ای

احراز هویت از طریق DNA یکی از روش های مرسوم برای شناسایی انسان ها و حیوان ها می باشد. برخی از پرورش دهندگان هم اکنون اقدام به ایجاد یک پایگاه داده بر اساس دی ان ای کرده اند تا بتوانند شجره نامه سگ های خود را با دقت ثبت کرده و سلامت ژن آن ها را تضمین کنند.
از آن جا که در حال حاضر هیچ راهی برای تشخیص دی ان ای به صورت آنی وجود ندارد، این روش شناسایی را می توان به عنوان یک روش مناسب برای شناسه دار کردن حیوان ها در آینده در نظر گرفت.

مقایسه تتو با میکروچیپ

تتو:

• • بزرگ ترین مشکل و عیب تتو در مقابل میکروچیپ، پاک شدن آن از روی پوست است. یعنی در طول زمان ممکن است شناسه هویتی حیوان شما از بین برود و در صورت گم شدن به راحتی قابل شناسایی نباشد. همچنین کلاهبرداران و دزد ها هم می توانند تتوی روی بدن حیوان را دستکاری بکنند و تغییر دهند که یک نوع خلأ امنیتی محسوب می شود.
• • دیگر مشکل تتو کردن حیوان محدودیت فضا برای ثبت کد است که به شدت بستگی به اندازه و نوع حیوان خانگی دارد.
• • تتو راحت تر از میکروچیپ قابل تشخیص است. به خصوص اگر تتو بر روی گوش انجام گرفته باشد، یابنده به سرعت متوجه آن خواهد شد.
• • در صورتی که تتو کم رنگ شده و یا ناخوانا شده باشد می توان آن را بازسازی کرد.
• • استفاده از تتو برای شناسایی نیازی به دستگاه مخصوص اسکن ندارد.
• • یابنده حیوانات گم شده علاقه ای به نگهداری از حیوانی که دارای کد شناسایی هویت واضح و مشخص بر روی بدنش است، نشان نمی دهند.
• • تغییر کد و تتوی روی بدن حیوان جرم بزرگتری نسبت به نادیده گرفتن وجود یک میکروچیپ کوچک در زیر پوست حیوان، محسوب می شود.

میکروچیپ

• • میکروچیپ اندازه یک دانه برنج است. این ویژگی یک مزیت بزرگ محسوب می شود چرا که کار گذاشتن آن در زیر پوست بسیار ساده و راحت است. در عین حال حیوانی که میکروچیپ دارد، هیچ علامت و علائمی ندارد. یعنی فردی که یک حیوان دارای میکروچیپ را پیدا می کند، ممکن است اصلاً متوجه آن نشود. شاید این مسئله را بتوان بزرگترین عیب میکروچیپ در مقایسه با تتو دانست. معمولاً برای رفع این مشکل، در تگ شناسایی یا قلاده، وجود میکروچیپ در بدن سگ ذکر می شود.
• • استفاده از اطلاعات موجود در میکروچیپ نیاز به اسکن کردن دارد. یعنی اطلاعات هویتی بدون وجود یک اسکنر هرگز مشخص نمی شوند. این مسئله، مشکل دیگر میکروچیپ ها یعنی احتمال بالای عدم تشخیص وجود میکروچیپ، را باز هم برجسته تر می کند و احتمال شناسایی حیوان با کمک میکروچیپ را پایین می آورد. یعنی فرد یابنده حتی در صورت اطلاع از وجود میکروچیپ، باز هم ممکن است نتواند از آن برای تعیین هویت صاحب حیوان استفاده کند.
• • میکروچیپی که در زیر پوست قرار می گیرد، همانند تمام میکروچیپ ها یک قطعه الکترونیک است و وقتی بحث قطعات الکترونیک به میان می آید، باید همیشه درصد خطا، اشکال یا خرابی را در نظر بگیرید.
• در صورتی که تتو کم رنگ شده و یا ناخوانا شده باشد می توان آن را بازسازی کرد.
• • اگر حیوان خانگی شما دزدیده شود یا آنکه فرد یابنده بخواهد آن را صاحب شود، به راحتی می تواند به یک دامپزشک مراجعه کرده، خود را به جای صاحب واقعی آن حیوان جا بزند و میکروچیپ را در آورد. کمتر پیش می آید که یک دامپزشک به مشتری خود مشکوک شود و بخواهد اول چیپ را اسکن کرده و سپس آن را در آورد.
• • استفاده از میکروچیپ به این معنی است که حیوان شما هیچ گاه قادر به انجام MRI نخواهد بود. در واقع انجام MRI آن هم در حالی که هنوز میکروچیپ در بدن حیوان قرار دارد، می تواند مرگ آفرین باشد. ولی زمانی که نیاز به انجام MRI هست، چه کسی به چنین مسئله ای توجه می کند؟ بنابراین شاید بتوان به نوعی میکروچیپ را تهدید کننده جان حیوان خانگی دانست.
• • از دید دستگاه ایمنی بدن، میکروچیپ یک جسم خارجی محسوب می شود. یعنی میکروچیپ ممکن است باعث عفونت، تورم و ... شود. علاوه بر آن احتمال حرکت میکروچیپ در زیر پوست هم وجود دارد.
• • همچنین خرید و فرآیند نصب آن ممکن است هزینه بیشتری نسبت به تتو داشته باشد.
• • اسکن کردن بدن حیواناتی که روحیه پرخاشگرانه داشته یا به هر دلیلی ترسیده اند، دشوار است.

نتیجه

روش های تتو و میکروچیپ با وجود معایبی که دارند (یعنی احتمال دیده نشدن یا نیاز به روز رسانی اطلاعات ثبت شده) باز هم نسبت به روش های سنتی شناسایی سگ که شامل انواع مختلف اتصال تگ بر روی قلاده هستند، ارجحیت دارند. البته بهترین حالت آن است که از ترکیب روش های سنتی و مدرن برای شناسایی استفاده شود ولی اگر قرار باشد یکی از آن ها به عنوان روش اصلی و قابل اطمینان انتخاب شود، قطعاً انتخاب صحیح استفاده از روش های مدرن تتو و میکروچیپ، خواهد بود. در میان دو روش تتو و میکروچیپ هم به طور کلی می توان گفت که تتو تمام مزایای میکروچیپ را دارد، بدون آن که معایب آن را به همراه داشته باشد.

• کپی لینک
• اشتراک گذاری واتس اپ