آشنایی با گروه بندی نژاد های سگ

اگر می خواهید فضای خانه تان را با یک سگ به اشتراک بگذارید، باید با نیاز های او آشنا باشید و مشکلات و محدودیت های جدید زندگی تان را درک کنید و با آن کنار بیایید. مثلاً باید انتظار داشته باشید که لباس های شما در فصل جدید زندگی و پس از هم نشینی با سگ، همیشه پر از مو باشد.

البته همه سگ ها ریزش موی شدیدی ندارند. برخی از سگ ها به صورت سالانه ریزش مو را تجربه می کنند و برخی از آن ها هم به صورت فصلی ریزش مویشان شدت می گیرد و تمام خانه و زندگی شما را با مو یک دست می کنند. پس هر سگی خصوصیات مخصوص به خود را دارد. البته این تفاوت در ویژگی ها فقط به ریزش مو محدود نمی شوند. ویژگی و خصوصیات زیادی هستند که در سگ های مختلف متفاوت هستند. انسان ها هم به خوبی به این مسئله پی برده اند. اجداد ما پس از تجربه زیاد و سال ها هم نشینی با سگ های مختلف توانسته اند گونه های مختلف آن ها را شناسایی کنند. نتیجه این فعل و انفعالات میان ما و سگ ها، شناخت و درک تنوع نژاد های مختلف سگ و در نتیجه تعریف کردن گروه بندی هایی مختلف بوده است.

 

در واقع ما انسان ها سگ ها را بر اساس ویژگی های مشترک آن ها دسته بندی کرده ایم تا به درک بهتری از انواع نژاد ها و تفاوت ها و شباهت های آن ها برسیم. این گروه بندی امروزه هم به ما کمک می کند. در حقیقت توجه به گروه بندی ها می تواند علاقه کلی شما را بهتر مشخص کند و به شما کمک کند تا به نژادی که واقعاً نیاز دارید نزدیک تر شوید.
البته باید دقت داشته باشید زمانی که به صورت جدی قصد انتخاب و خرید یک سگ را دارید به اطلاعات و جزئیاتی بیشتر از گروه بندی کلی نژاد ها نیاز خواهید داشت. یعنی بهتر است به این گروه بندی بیش از حد اتکا نکنید. درست است که آشنایی با گروه بندی سگ ها می تواند دید بهتری از کاری که می خواهید انجام دهید در اختیار شما قرار دهد ولی در نهایت این نژاد ها و خصوصیات منحصر به فرد هر کدام از آن هاست که باید معیار اصلی شما برای انتخاب یک سگ باشد. با افزایش اطلاعات در مورد یک نژاد شما می توانید از ویژگی های رفتاری، مهارت ها، مشکلات و بیماری ها، زیبایی و بهداشت و هزاران چیز دیگر با خبر شوید. این در حالی است که ویژگی های جزئی و منحصر به فرد سگ ها در هر یک نژاد های یک گروه به کلی با نژاد دیگر متفاوت است. همان طور که گفتیم، گروه بندی بر اساس یک سری ویژگی های کلی و مشترک انجام شده است نه تطابق دقیق تمام ویژگی ها و خصایص!
 

در همین رابطه باشگاه های مختلف و مراجع رسمی هر کدام به نوعی اقدام به گروه بندی سگ ها کرده اند. گروه بندی که مراجع مختلف ارائه کرده اند هر کدام کمی با دیگری متفاوت است. در اصل این گروه بندی در ابتدای کار بیشتر به منظور مشخص کردن گروه های کلی سگ های نمایشی به کار گرفته شد که بعد تر به نوعی استاندارد و گروه بندی رسمی تبدیل گشت. در این میان یک گروه بندی بین المللی هم وجود دارد که سعی کرده نژاد های مختلف سگ را برای رقابت های بین المللی سازماندهی و گروه بندی کند که ما به گروه بندی ارائه شده از سوی آن ها می پردازیم.

 

گروه بندی FCI نژاد های مختلف سگ

فدراسیون Fédération Cynologique Internationale of Memes که عضویت 84 کشور مختلف دنیا را پذیرفته است استاندارد ها و گروه بندی هایی تعریف کرده است تا به این صورت بتواند کشور های عضو را به درکی مشترک از گروه های مختلف برساند. برای همین هم این سازمان گروه بندی ها را به بخش های کوچک تر تقسیم کرده تا بتواند نیاز ها و نظرات مختلف کشور های عضو را در آن بگنجاند. در نتیجه شاید بتوان گفت که این گروه بندی ترکیبی از گروه بندی تمام مراجع رسمی است و همه آن ها را در بر می گیرد.
سازمان FCI به طور کلی تمام نژاد های شناخته شده سگ را به 10 گروه تقسیم کرده است. گروه اول را شیپ داگ ها (سگ های گله) تشکیل می دهند. گروه دوم متعلق به پینچر ها و اشنوزر ها، مولوسوئید ها و سگ های گله گاو سوئیسی است. گروه سوم مربوط به تریر هاست. داشهوند ها (تلفظ صحیح داکسهوند) در گروه 4 قرار می گیرند و نام سگ های اشپیتز و پرایمتیو تایپ در گروه 5 دیده می شود. گروه 6 سگ های سنتهوند، گروه 7 سگ های پوینتر، گروه 8 رتریور ها (تلفظ صحیح ریتریور)، گروه 9 سگ های عروسکی (توی داگ) و در نهایت گروه 10 نژاد های سایتهوند می باشند. در مقالات مرتبط با این مقاله، هر گروه را به طور جزئی تر بررسی می کنیم و نگاهی به نژاد هایی که در این گروه ها هستند می اندازیم. همچنان نیم نگاهی به گروه بندی های مشابه ارائه شده از سوی دیگر مراجع رسمی هم خواهیم داش

1. گروه 1: شیپداگ ها و کتل داگ ها (Sheepdogs and cattle dogs)
2. گروه 2: پینچر ها، اشنوزر ها، مولوسوئید ها، کتل داگ و مانتن داگ های سوئیس
3. گروه 3: تریر ها (Terriers)
4. گروه 4: داشهاند ها (dachshund)
5. گروه 5: اشپیتزها و انواع پرایمیتیو (Spitz and Primitive Types)
6. گروه 6: سنت هاند و نژاد های مرتبط (Scenthound)
7. گروه 7: سگ های پوینتر Pointer)
8. گروه 8: رتریور ها (Retrievers)، فلاشینگ داگ ها (Flushing) و واتر داگ ها (water dog)
9. گروه 9: سگ های همراه و سگ های عروسکی (Companion and Toy Dogs)
10. گروه 10: سایتهاند ها (Sighthounds)

 

گروه 1: شیپداگ ها و کتل داگ ها (Sheepdogs and cattle dogs)

 

همان طور که از نامش هم پیداست، سگ های شیپداگ و کتل داگ در گذشته (و در حال حاضر) به عنوان سگ گله های گوسفند و گاو مورد استفاده قرار می گرفتند. این سگ ها کار نگهبانی، چرا و محافظت از گوسفند ها و دام ها و طیور را بر عهده داشته اند.زاد و ولد انتخابی سگ ها در طول سالیان دراز توسط انسان باعث شده که برخی خصوصیات ویژه در بعضی از سگ ها تقویت شود. در مورد شیپداگ ها و کتل داگ ها هم وضعیت به همین صورت بوده است. اجداد ما سگ هایی که کارایی بهتری در نگهداری از دام داشته اند را نگهداری و پرورش می داده اند. یعنی سگ هایی که شجاع، مطیع و ... بوده اند به طور انتخابی برای ایجاد نسل بعدی سگ های گله انتخاب می شدند و به این صورت این خصوصیت ها تقویت شده و به نسل بعد منتقل می شده است. به این ترتیب بود سگ های گله به وجود آمدند. البته انتخاب مصنوعی و تغییر نژاد ها باعث شده که امروزه سگ هایی در گروه شیپداگ ها داشته باشیم که هیچ شباهتی به سگ های گله واقعی (با کارآیی حقیقی) نداشته باشند ولی به هر حال این سگ ها هم به دلیل شباهت زیاد و اصالت شان در این گروه قرار گرفته اند.این گروه بندی تنها در FCI وجود دارد و مراجع رسمی دیگر این سگ ها را در گروه های دیگری جای داده اند. در واقع بیشتر سگ هایی که در این گروه قرار دارند از نظر دیگر مراجع رسمی در گروه سگ های کاری (working dog) قرار داده شده اند. فقط در این میان سگ های سوئیسی هستند که در گروه بندی FCI در گروه سگ های گله قرار نگرفته اند.سگ های گله روش های مختلفی برای هدایت دام دارند. برخی از نژاد ها مانند استرالین کتل داگ پشت پای حیوانات را کمی گاز می گیرد. از آن جا این سگ ها همیشه انتهای گله حرکت می کنند، تعیقب کننده یا هیلر (Heeler) نام گرفته اند.
 

 

برخی از نژاد های دیگر مانند بردر کولی رو به روی حیوان ایستاده و به این ترتیب مسیر او را می بندند تا حیوان مجبور به تغییر مسیر شود. این گروه از سگ های گله در جلو حرکت می کنند و از پخش شدن گله جلوگیری می کنند و به همین دلیل به آن ها سردسته (Header) می گویند.
 

 

بنابر این سگ های تعیقب کننده یا حرکت دهنده، گله را به جلو می رانند و سگ های سر دسته گله را هدایت کرده یا متوقف می کنند. برخی از سگ ها هم هستند که هر دوی این وظایف را به خوبی انجام می دهند. دو نژاد استرالین کلپی و استرالین کولی از جمله این نژاد ها هستند. این نژاد ها به علاوه می توانند در کنار گله بدوند و به شکلی دیگر به هدایت گله بپردازند. برخی نژاد ها مانند نیوزلند هانتوی (Huntaway) از صدای بلند خود برای فهماندن منظور خود به دام و هدایت گله استفاده می کند. نژاد هایی مانند ژرمن شپرد داگ به عنوان فنس های زنده شناخته می شوند چرا که می توانند گله های بزرگ را کنترل کنند، دام را از خوردن گیاهان با ارزش منع کرده و حتی در کنار جاده آن ها را به حرکت در آورند و به طور کلی یک چوپان تمام عیار باشند.

می توان گفت که سگ های گله سگ های نسبتا مناسبی برای نگهداری در خانه هستند، البته تا زمانی که وظیفه ای به آن ها واگذار شود و حوصله شان سر نرود! همان طور که گفته شد سگ های گله در مراجع دیگر به عنوان سگ های کاری در نظر گرفته می شوند که به معنی نیاز به فعالیت روزانه زیاد و انجام کار های مختلف در طول روز می باشد.

گروه شیپداگ ها و کتل داگ ها در FCI به چند بخش تقسیم شده است که در ادامه به آن ها آشنا خواهیم شد.

 

بخش یک، شیپداگ ها (Sheepdogs)

 

نژاد هایی که در این گروه و در این بخش قرار می گیرند شامل این موارد هستند:نژاد های استرالیایی کلپی استرالیایی (Australian Kelpie)، نژاد آمریکایی استرالین شپرد (Australian Shepherd)، نژاد بلژیکی بلژین شپرد (Belgian Shepherd Dog)، نژاد کرواتی کرویشن شیپداگ (Croatian Sheeopdog)، چک اسلواکین ولفداگ (Czechoslovakian Wolfdog) نژاد آلمانی ژرمن شپرد داگ (German Shepherd Dog)، نژاد های اسپانیایی کتلن شیپداگ (Catalan Sheepdog) و ماژورکا شیپداگ (Majorca Shepherd Dog)، نژاد های فرانسوی برگر پیکارد (Berger Picard)، بریارد (Briard)، پایرنین شیپداگ (Pyrenean Shepherd)، بیاسرون (Beauceron)، نژاد های بریتانیایی بیردد کولی (Bearded Collie)، بردر کولی (Border Collie)، کاردیگن ولش کرگی (Cardigan Welsh Corgi)، الد انگلیش شیپداگ (Old English Sheepdog)، راف کولی (Rough Collie)، شتلند شیپداگ (Shetland Sheepdog)، اسموت کولی (Smooth Collie) و پمبروک ولش کورگی (Pembroke Welsh Corgi)، نژاد های ایتالیایی برگاماسکو شپرد داگ (Bergamasco Shepherd Dog) و مارما شیپداگ (Maremma Sheepdog)، نژاد های مجاری کمندور (Komondor)، کوواز (با تلفظ صحیح کوواس، Kuvasz)، پولی (Puli)، پومی (Pumi) و مودی (Mudi)، نژاد های هلندی داچ شیپداگ (Dutch Schapendoes)، داچ شپرد داگ (Dutch Shepherd Dog) و سارلوس ولفاند (Saarloos Wolfhound)، نژاد های لهستانی پولیش لولند شیپداگ (Polish Lowland Sheepdog) و تاترا شپرد داگ (Tatra Shepherd Dog)، نژاد پرتغالی پورتگیز شیپداگ (Portuguese Sheepdog)، نژاد اسلواکی اسلواکین چوواش (Slovakian Chuvach)، نژاد وایت سوئیس شپرد داگ (White Swiss Shepherd Dog) و نژاد روسی ساوت راشن شپرد داگ (South Russian Shepherd Dog)البته به غیر از نژاد های ذکر شده، معمولا این دو نژاد نیز جزو شیپداگ ها محسوب می شودرومانین میوریتیک شیپ داگ (Romanian Mioritic Shepherd Dog) و رومانین کارپاتین شپرد داگ (Romanian Carpathian Shepherd Dog)

 

بخش دو، کتل داگ ها (Cattle Dogs)

این گروه یعنی Pinscher and Schnauzer, Molossoid and Swiss Mountain Dog به صورت اختصاصی فقط در FCI تعریف شده است و مراجع رسمی و کلاب های دیگر چنین گروهی را تعریف نکرده اند. این گروه خود به 3 بخش تقسیم می شود.

بخش اول، پینچر ها و اشنوزر ها (Pinscher and Schnauzer)

پینچر ها در اصل برای گرفتن موش در مزارع، جنگ و محافظت و نگهبانی ایجاد شده اند هر چند که امروزه عمدتاً از این سگ ها به عنوان حیوانات خانگی استفاده می شود. نژاد های آلمانی دوبرمن (Dobermann)، ژرمن پینچر (German Pinscher)، مینیاتور پینچر (Miniature Pinscher)، آفن پینچر (AffenPinscher) و نژاد اتریشی آسترین پینچر (Austrian Pinscher) و دانیش سودیش فارمداگ (Danish Swedish Farmdog) همگی جزو پینچر ها به حساب می آیند. پینچر ها در گروه بندی مراجع دیگر عمدتاً در گروه سگ های کاری و عروسکی قرار دارند.

در مورد اشنوزر ها ولی تنوع تا این حد زیاد نیست. اشنوزر ها به طور کلی شامل 3 نژاد آلمانی اشنوزر غول پیکر (Giant Schnauzer)، استاندارد و مینیاتور می شوند. اشنوزر ها هم مشابه پینچر ها در اصل برای گرفتن موش، نگهبانی از حیات و خانه ایجاد شده اند. اشنوزر ها از نظر بیشتر مراجع رسمی متعلق به گروه سگ های تریر هستند، هر چند که ویژگی های شخصیتی تریر ها در اشنوزر ها به سختی دیده می شود.

به غیر از اشنوزر ها و پینچر ها، نژاد هلندی داچ اسموسهاند (Dutch Smoushond) و نژاد روسی بلک راشن تریر (Black Russian Terrier - Tchiorny Terrier)، هم در این بخش قرار دارند. داچ اسموسهاند هم مانند بسیاری از نژاد های دیگر این گروه بیشتر برای گرفتن موش در آلمان و هلند پرورش داده می شدند. داچ اسموس هاند یا داچ رتر (Dutch Ratter) از نزدیکان اشنوزر ها به حساب می آید هر چند که خارج از کشور هلند نژاد زیاد شناخته شده ای نیست. ولی بر خلاف داچ رتر، بلک راشن تریر بیشتر به عنوان سگ نگهبان، سگ کاری و یا سگ ورزشی شناخته می شود.

بخش دوم، نژاد های مولوسوئید (Molossoid)

به این نژاد ها مولوسر هم گفته می شود. مولوسر ها به طور کلی دارای استخوان بندی درشت هستند و گوش های آنها حالتی افتاده دارد. گردن این نژاد ها قدرتمند و عضلانی بوده و قدی کوتاه دارند. همچنین پوزه آن ها نیز نسبت به سگ های دیگر نسبتا کوتاه است. برخی از این نژاد ها در جست و جو و نجات به کار گرفته می شوند. برخی از آنها هم به عنوان سگ های نگهبان و یا سگ های گله به انسان کمک می کنند. این بخش خود به دو دسته ماستیف ها (Mastiff) و انواع مانتن داگ ها (Mountin) تقسیم می شود.

ماستیف ها (Mastiff Types)

ماستیف ها از بزرگ ترین نژاد ها در سگ ها به حساب می آیند. این نژاد ها معمولاً هیکلی درشت و بزرگ دارند ولی بر خلاف ظاهرشان سگ هایی بسیار آرام هستند. سگ هایی که جزو دسته ماستیف ها به حساب می آیند شامل نژاد آرژانتینی دوگو آرژانتینو یا ماستیف آرژانتینی (Dogo Argentino)، نژاد برزیلی فیلا براسیلیرو یا برزیلین ماستیف (Fila Brasileiro)، نژاد چینی شار پی (Chinese Shar Pei)، نژاد دانمارکی بروهولمر (Broholmer)، نژاد های آلمانی باکسر (Boxer)، گریت دین (Great Dane) و رتوایلر (Rottweiler)، نژاد های اسپانیایی ماژورکا ماستیف (Majorca Mastiff) و دوگو کاناریو (Dogo Canario)، نژاد های انگلیسی بولداگ (Bulldog)، بول ماستیف (Bullmastiff) و انگلیش ماستیف (English Mastiff)، نژاد های ایتالیایی نیپولین ماستیف (Neapolitan Mastiff) و ایتالین ماستیف (Italian Corso Dog)، نژاد ژاپنی توسا (Tosa) و نژاد پرتغالی سائو میگوئل کتل داگ (Saint Miguel Cattle Dog) هستند.

 

مانتن داگ ها (MountinDog Types)

دسته دوم در این بخش انواع نژاد های مانتن (Mountain) هستند. این نژاد ها بیشتر مربوط به بخش های کوهستانی اروپا و آسیا می شوند و به همین دلیل است که نام کوهی یا مانتن در اکثر آن ها دیده می شود. این نژاد ها شامل نژاد ترکیه ای آناتولین شپرد داگ (Anatolian Shepherd Dog)، نژاد کانادایی نیوفاندلند (Newfoundland) ، نژاد های هواوارت (Hovawart) و لئون برگر (Leonberger) از آلمان، لندسیر (Landseer) از سوئیس، اسپنیش ماستیف (Mastiff) و پایرینین ماستیف (Pyrenean Mastiff) از اسپانیا، پایرنین مانتن داگ (Pyrenean Mountain Dog) از فرانسه، یوگوسلاوین شپرد داگ (Yugoslavian Shepherd Dog)، آئیدی (Aidi) از مراکش، استرلا مانتن داگ (Estrela Mountain Dog)، پورتگیز واچ داگ (Portuguese Watch Dog) و رافیرو دو آلنتیجو یا همان ماستیف پرتغال (Rafeiro do Alentejo) از پرتغال، سنت برنارد (Saint Bernard) از سوئیس، کارست شپرد (Karst Shepherd) از اسلواکی، کوکیژین شپرد داگ (Caucasian Shepherd Dog) و شپرد داگ آسیای مرکزی (Central Asian Shepherd Dog) از روسیه و تیبتن ماستیف (Tibetan Mastiff)، می باشند.

 

بخش سوم، سوئیس مانتن داگ (Swiss Mountain Dog)

 

بخش سوم مربوط به مانتن داگ های سوئیس می شود. این سگ ها همچنین با نام کتل داگ سوئیس نیز شناخته می شوند و از کوه های آلپ نشأت گرفته اند. پوشش این نژاد ها معمولاً چند رنگ است. این بخش تنها شامل یک دسته نژاد از سگ ها می باشد که همان سگ های سوئیسی است. نژاد های این بخش شامل آپنزلر مانتن (Appenzeller Mountain Dog)، برنس مانتن داگ (Bernese Mountain Dog)، انتل بوچر مانتن داگ (Entlebucher Mountain Dog) و گریتر سوئیس مانتن داگ (Greater Swiss Mountain Dog) هستند.

 

گروه 3: تریر ها (Terriers)

 

گروه تریر ها از جمله گروه هایی است که تقریبا در تمام گروه بندی های ارائه شده از سوی مراجع و سازمان های رسمی وجود دارد. تریر ها به طور کلی نژاد هایی کوچک، فرز، سریع، چابک و پر انرژی و فعال هستند که شجاعت آن ها مثال زدنی است. البته در مورد اندازه تریر ها نمی توان نظر قطعی داد چرا که اندازه های آن ها می تواند بسیار متفاوت باشد. این گروه از نژاد ها طیف بسیار گسترده ای از نظر اندازه دارند و از سگ هایی به وزن 1 کیلوگرم تا سگ های 32 کیلوگرمی، در این گروه یافت می شوند. نژاد های تریر بیشتر در بریتانیا و ایرلند مورد استفاده قرار می گرفتند. وظیفه اصلی آن ها هم گرفتن خرگوش ها، روباه ها و موش ها بوده است. برخی از تریر ها به گونه ای آموزش داده می شدند که بتوانند به لانه روباه ها، خرگوش ها و موش ها در زیر زمین هم نفوذ کنند. بعضی از نژاد های بزرگ تر برای شکار گورکن ها هم مورد استفاده قرار می گرفتند. بعد ها به کار گیری تریر ها برای مسابقات هم بسیار مرسوم شد. امروزه بیشتر تریر ها به عنوان سگ های همراه و خانگی نگهداری می شوند و تعداد کمی از آن ها توانسته اند مشاغل نیاکان خود را حفظ کنند. برخی از تریر ها به عنوان تریرهای کاری استفاده می شوند. به طور مثال تریر های بزرگ تر می توانند به عنوان سگ نگهبان هم در نظر گرفته شوند.
سگ های تریر از نظر FCI به چهار بخش کلی تقسیم می شوند.

 

بخش اول، تریر های متوسط و بزرگ

 

در این بخش نام نژادهای تریر بسیاری دیده می شود که همگی اندازه ای متوسط یا بزرگ دارند. این نژاد ها شامل این موارد هستند: نژاد آلمانی یاک تریر (Jagdterrier)، نژاد های بریتانیایی ایردل تریر (Airedale Terrier)، )، بدلینگتون تریر (Bedlington terrier)، بوردر تریر (Border Terrier)، فاکس تریر (Fox Terrier)، لیکلند تریر (Lakeland Terrier)، پارسون راسل تریر (Parson Russell Terrier)، برزیلین تریر (Brazilian Terrier)، ولش تریر (Welsh Terrier) و نژاد های ایرلندی شامل آیریش گلن ایمال تریر (Glen of Imaal Terrier)، آیریش تریر (Irish Terrier)، کری بلو تریر (Kerry Blue Terrier) و سافت کوتد ویتن تریر (Soft Coated Wheaten Terrier).

 

بخش دوم، تریر های کوچک (Small Sized Terriers)

 

 

بخش دوم از گروه تریر ها را تریر های کوچک تشکیل می دهند. در این بخش استرالین تریر (Australian Terrier)، نژاد های بریتانیایی کی رن تریر (Cairn Terrier)، دندی دینمونت تریر (Dandie Dinmont Terrier)، نورک فولک تریر (Norkfolk Terrier)، نرویش تریر (Norwish Terrier)، اسکاتیش تریر (Scottish Terrier)، سیلیهام تریر (Sealyham Terrier)، اسکای تریر (Skye Terrier)، جک راسل (Jack Russell)، وست هایلند وایت تریر (West Highland White Terrier)، نژاد نیهون تریا یا تریر ژاپنی (Nihon Teria) و نژاد متعلق به جمهوری چک سسکی چک (Cesky Terrier) وجود دارند.

 

بخش سوم، تریر های نوع بول (Bull Type Terrier

 

تریر های بول از الد انگلیش بولداگ، الد انگلیش تریر و احتمالا تریر های دیگر گرفته شده و برای شکار مزاحمان مزرعه مانند خرگوش و ... پرورش داده شدند. این نژادهای جدید استقامت بولداگ را در کنار سرعت و چالاکی تریر ها در خود داشتند. بولداگ ها عمدتا برای مبارزه با خرس ها پرورش داده می شدند و بسیاری از پرورش دهندگان سگ این طور باور داشتند که ترکیب تریر ها با بول ها خصوصیاتی را در نسل جدید ایجاد می کند که مهارت های مبارزه آن ها را بهبود می بخشد. این بود که نهایتا کراس برید میان بولداگ و تریر اتفاق افتاد.
در این بخش سگ های نژاد بریتانیایی بول تریر (Bull Terrier) استاندارد و مینیاتوری، استفورد شایر بول تریر (Staffordshire Bull Terrier) قرار دارند. همچنین نژاد آمریکایی امریکن استفرد شایر تریر (American Staffordshire Terrier) نیز در این بخش قرار می گیرند.

 

بخش چهارم، تریر های عروسکی (Toy Terriers)

 

تریر های عروسکی همان طور که از نامشان پیداست، تریر هایی هستند که از نظر اندازه عمدتا کوچک می باشند و تقریبا می شود گفت که قابلیت های نیاکان خود برای شکار حیوانات مزاحم مزارع را دیگر در خود ندارند. در این بخش نژاد استرالیایی استرالین سیلکی تریر (Australian Silky Terrier) و نژاد های بریتانیایی انگلیش توی تریر (English Toy Terrier) و یورک شایر تریر (Yorkshire Terrier) قرار دارند.

گروه 4، داشهاند ها (dachshund)

 

داشهاند ها (با تلفظ صحیح داکسهاند یا دکسند) از جمله سگ های شکاری محسوب می شوند که بر اساس حس بویایی به دنبال شکار خود می روند و متکی به بینایی نیستند. این سگ ها برای شکار گورکن ها، خرگوش، روباه و حیوانات دیگر مورد استفاده قرار می گرفتند و می گیرند. حتی از دسته های سگ های داشهاند برای رد گیری گراز وحشی هم استفاده می شده است. در ایالات متحده آمریکا داشهاند ها علاوه بر موارد فوق کارایی های دیگری هم داشنتند و گاهی برای رد گیری آهو های زخمی شده و سگ هامون (جوندگان بومی آمریکای شمالی) هم مورد استفاده قرار می گیرند. البته مانند بیشتر سگ ها، این سگ ها هم امروزه بیشتر به عنوان حیوانات خانگی و همراه در کنار ما انسان ها زندگی می کنند.

 

بسیاری از داشهاند ها رفتار و خصوصیاتی شبیه به تریر ها را از خود بروز می دهند. به علاوه به طور کلی آن ها رفتار تهاجمی در آن ها بیشتر از سایر سگ ها دیده می شود. پوشش این نژاد ها معمولا کم و کوتاه و نرم است. داشهاند ها از نظر اندازه چندان متنوع نیستند و به طور کلی یا استاندارد هستند و یا مینیاتور. حداقل و حداکثر وزن این نژاد ها از 3.5 کیلو تا 15 کیلو متغیر است. با این حال بر خلاف جثه کوچک، بسیار بازی گوش هستند و در هنگام شکار و دنبال کردن یک شی، بسیار سمج و لجوج ظاهر می شوند. به همین دلیل است که تربیت داشهاند به طور کلی تا حدی چالش انگیز می باشد.

داشهاند ها در گروه بندی سایر مراجع بیشتر در گروه سگ های شکاری قرار گرفته اند. گروه داشهاند تنها از یک بخش تشکیل شده است و آن هم داشهاند ها هستند. نژاد های داشهاند که تماما آلمانی هستند در سه اندازه مختلف دسته بندی شده اند. داشهاند های استاندارد مو نرم یا اسموت هیرد (Smooth haired)، مو سیمی یا وایر هیرد (wire haired) و مو بلند یا لانگ هیرد (Long haired)، داشهاند مینیاتور که درست همانند داشهاند استاندارد شامل داشهاند های مینیاتور اسموت هرد، وایر هرد و لانگ هرد می شوند.

 

گروه 5، اشپیتزها و انواع پرایمیتیو (Spitz and Primitive Types)

 

این گروه تنها در گروه بندی های FCI وجود دارد و در مراجع رسمی دیگر تعریفی در این رابطه ارائه نشده است. این گروه نژادهای اشپیتزاشپیتز و پرایمیتیو قرار دارند. وجه تشابه اشپیتز ها و سگ های پرایمیتیو در ژنتیک آن هاست چرا که هر دوی این نژاد ها از سگ های باستانی و اولیه محسوب می شوند.
اشپیتز ها در واقع همان نژاد های شمالی اروپا و نقاط سردسیری هستند. این سگ ها حتی اگر در کشور های دیگر و نقاط دیگر جهان نیز به دنیا آمده باشند باز هم جزو این گروه محسوب می شوند چرا که منشا و اصالت همه آن ها به شمال کره زمین باز می گردد. یعنی همه این سگ ها در گذشته (یا در حال حاضر) در شرایطی با آب و هوای سرد و خشن زندگی می کرده اند. این شرایط محیطی سخت باعث شده فقط نژاد های کاملا سالم، قوی و برتر در آن جا توانایی زندگی کردن را داشته باشند.
 

 

بنابر این به طور کلی می توان نژاد های اشپیتز را از نژاد های سرسخت و از نظر سلامت، سالم در نظر گرفت. این نژاد ها هم از نظر ظاهر و هم از نظر رفتار شباهت های زیادی به یکدیگر دارند. پوشش زخیم و دو لایه، گوش های تیز، دم تیز و معمولا جمع شده بر روی کمر و ... از جمله ویژگی های ظاهری بیشتر اشپیتز ها هستند. بیشتر آن ها ظاهری شبیه به گرگ ها دارند و حتی رفتارشان هم تا حدی شبیه به گرگ ها می ماند. اشپیتز ها از زمان به وجود آمدن شان تغییرات کمی داشته اند و در واقع شباهت زیاد آن ها از نظر رفتار و ظاهر به گرگ ها هم به همین علت است.

 

از این سگ ها برای مقاصد مختلف استفاده می شود که از جمله آن ها می توان به شکار، هدایت گله، نگهبانی از گله، نگهبانی و محافظت از یک مکان، همراهی، از بین بردن آفات و حیوانات مزاحم و البته کشیدن سورتمه، اشاره کرد. این سگ ها عموما عاشق فعالیت و تحرک فیزیکی، راه رفتن های طولانی مدت و گشت زنی هستند. اغلب این نژاد ها ماندن در خانه را دوست ندارند و از هر فرصتی که به دست می آورند برای رفتن به محیط باز و رفتن به این طرف و آن طرف استفاده می کنند. معمولا اشپیتز ها غریزه شکار بالایی دارند. به علاوه بیشتر نژاد های اشپیتز رفتار غیر تهاجمی دارند و بسیار اجتماعی هستند. از دیگر ویژگی های مشترک آنها می توان هوش بالا، شجاعت، میل به یادگیری و حس استقلال را نام برد.
در مورد نوع پرایمیتیو (Primitive Types) باید گفت که این سگ ها تنها بخش کوچکی از سگ های موجود در جهان را در بر می گیرد. این سگ ها در حدود 15 هزار سال پیش در شمال غربی آسیا شکل گرفتند. یعنی درست زمانی که بسیاری از مردم آن سرزمین ها مهاجرت به سمت آفریقا را آغاز کردند. پس از آن بسیاری از سگ های پرایمیتیو به بخش های مختلف جهان مهاجرت کردند که در نتیجه آن شکل و اصالت بسیاری از آن ها از بین رفت یا تغییر یافت. این مسئله باعث شده که امروزه تنها تعداد بسیار کمی از نژاد های پرایمیتیو در دنیا موجود باشند که خصوصیات و ویژگی های اولیه خود را همچنان حفظ کرده اند.

 

البته باید توجه داشته باشید که اولیه بودن نژاد نه به معنی پست تر بودن آن است و نه می توان آن را اصیل تر و برتر از بقیه نژاد ها دانست. این اولیه بودن در واقع مربوط به ژنتیک آن هاست که باعث بروز رفتار ها، خصلت ها و البته ظاهری خاص در آن ها می شود.
این گروه به 9 بخش تقسیم می شود:

 

بخش 1، سگ های سورتمه شمالی (Nordic Sledge Dogs

این بخش شامل نژاد های گرینلند داگ (Greenland Dog) از گرینلند، ساموید (Samoyed) از روسیه، آلاسکن مالاموت (Alaskan Malamute) و سیبرین هاسکی (Siberian Husky) از ایالات متحده آمریکا میشوند.

 

بخش 2، سگ های شکاری شمالی (Nordic Hunting Dogs)

 

در این بخش سگ های نژاد نروژی شامل نروژین الکهاند (Norwegian Elkhound)، بلک نروژین الکهاند (Black Norwegian Elkhound) و نروژین لوندهاند (Norwegian Lendehund)، نژاد های روسی شامل راشو یوروپین لائیکا (Russo European Laika)، ایست سیبرین لائیکا (East Siberian Laika) و وست سیبرین لائیکا (West Siberian Laika)، نژاد های سوئدی شامل الکهاند سوئدی (Swedish Elkhound) و نورباتنسپتز (Norrbottenspets) و نژاد های فنلاندی شامل فینیش اشپیتز (Finnish Spitz) و کارلین بیر داگ (Karelian Bear Dog) قرار دارند.

 

بخش 3، سگ های نگهبان و گله شمالی (Nordic Watchdogs, Herding dogs)

 

سگ های که نام آن ها در این بخش آورده شده است شامل نژاد های ایسلندیک شیپداگ (Icelandic Sheepdog)، نروژین بوهاند (Norwegian Buhund)، اسویدیش لاپهاند (Swedish Lapphund)، اسویدیش والهاند (Swedish Vallhund)، فینیش لاپهاند (Finnish Lapphund) و لاپونین هردر (Lapponian Herder) می باشند.

 

بخش 4، اشپیتز اروپایی (European Spitz

 

اشپیتز های آلمانی شامل: ولف اشپیتز (WolfSpitz)، گراس اشپیتز (Crossspitz)، میتل اشپیتز (Mittelspitz)، کلین اشپیتز (Kleinspitz) و پمرانین (Pomeranian) و نژاد ایتالیایی ولپینو ایتالیانو (Volpino Italiano) این بخش را تشکیل می دهند.

بخش 5، اشپیتز آسیایی

 

اشپیتز های آسیایی را عمدتا نژاد های ژاپنی تشکیل می دهند که شامل آکیتا (Akita)، امریکن آکیتا (American Akita)، هوکیادو (Hokkiado)، کائی کن (Kai Ken)، کیشو (Kishu)، جاپانیز اشپیتز (Japanese Spitz)، شیبا اینو (Shiba Inu) و شیکوکو (Shikoku) هستند. دیگر نژاد های این بخش نژاد آلمانی یورازیر (Eurasier)، نژاد کره ای کرین جیندو داگ (Korean Jindo Dog) و نژاد چینی چو چو (Chow Chow) هستند.

 

بخش 6، پرایمیتیو تایپ (Primitive Type)

این بخش شامل سگ های پرایمتیو شکاری می شوند. همان طور که گفته شد نژاد های پرایمتیو بسیار کم هستند و در نتیجه در این دسته تعداد کمی نژاد قرار گرفته اند.
نژاد های موجود در این دسته را کنعان داگ (Canaan Dog) اسرائیلی، فرو هاند (Pharaoh Hound) مالت، مکزیکن هیرلس داگ (Mexican Hairless dog) مکزیکی، پرون هیرلس داگ (Peruvian Hairless Dog) پرویی و باسنجی (Basenji) آفریقای مرکزی، تشکیل می دهند.

 

بخش 7، سگ های شکاری نوع پرایمتیو

 

این بخش شامل سگ های پرایمتیو شکاری می شوند. همان طور که گفته شد نژاد های پرایمتیو بسیار کم هستند و در نتیجه در این دسته تعداد کمی نژاد قرار گرفته اند.

گروه 6، سنت هاند و نژاد های مرتبط (Scenthound)

 

همانند بسیاری از گروه های دیگر، این گروه هم فقط در FCI تعریف شده است که به طور اختصاصی مربوط به سگ های شکاری که به حس بویایی برای پیدا کردن شکار تکیه دارند، می شود. این سگ ها به جای استفاده از بینایی و پیدا کردن بصری شکار، از طریق بو کشیدن و رد و اثر باقی مانده از شکار آن را دنبال می کنند. نژاد های بسیار زیادی جزو سنتهاند ها حساب می شوند و در عمل بسیاری از این نژاد ها برای کار های دیگر هم به خدمت گرفته می شوند. در نتیجه محل حضور این سگ ها تنها محدود به شکارگاه ها و ... نبوده و نمی باشد. در حقیقت سگ هایی که در این دسته قرار دارند آن قدر ویژگی های متفاوتی دارند که باعث شده است هر کدام از باشگاه ها و مراجع با توجه به قابلیت ها و توانایی های آن ها، سنت هاند ها را در گروهی متفاوت قرار دهند.

 

نکته جالب در مورد تمام سنت هاند ها و سگ هایی که با استفاده از حس بویایی به دنبال کردن شکار مشغول می شوند آن است که بیشتر آن ها گوش های افتاده ای دارند. یکی از فرضیه های مطرح شده برای توجیح این مسئله آن است که هنگام حرکت، گوش های افتاده به جمع آوری هوای بیشتر و در نتیجه جمع آوری بوی غلیظ تر و دقیق تر کمک می کنند. به علاوه این سگ ها حفره های بزرگی در بینی خود دارند که مشخص است به بویایی بهتر و ردیابی دقیق تر و سریع تر آن ها کمک می کند. لب های همیشه خیس و تر آن ها هم شاید در جذب کردن مولکول های مختلف (بو های مختلف) موثر باشند.

 

 

سگ های شکاری سنت هاند معمولا هنگام بو کشیدن از خود صدای خاص و غرش مانندی در می آورند. شاید فکر کنید این صدا باعث فراری دادن شکار شود، ولی در حقیقت شکارچی ها با کمک همین صدا است که سگ خود را از فواصل زیاد و دور از دید پیدا می کنند و به دنبال او می روند.
یکی از تفاوت های اصلی در روش دنبال کردن شکار در سگ های شکاری سایتهاند و سنت هاند آن است که سنت هاند ها بر خلاف سایتهاند ها نیازی به سرعت عمل بالا برای دنبال کردن شکار ندارند. سایتهاند ها برای آن که شکار را گم نکنند باید خیلی سریع تصمیم گرفته، عکس العمل نشان دهند و شکار را در دیدرس خود نگاه دارند. در صورتی که سنت هاند ها نیازی به این کار ندارند و با بو کشیدن و پیدا کردن رد پا، نهایتا محل شکار را پیدا می کنند.
 

قدرت بویایی سگ های کارکشته و خوب سنت هاند چنان بالاست که حتی قادرند تا چند روز پس از عبور شکار از یک محل، رد آن را بگیرند. سگ های پا بلند شکاری معمولا سرعت بیشتری دارند و شکارچی احتمالا برای رسیدن به آن باید سوار بر یک اسب باشد. برخی از نژاد ها هم برای آن که بتوانند به بالاترین کارایی خود برسند باید به صورت گروهی و آزادانه (بدون قلاده و ...) به دنبال شکار خود بروند. در این حالت ولی دیگر لازم نیست شکارچی به دنبال سگ بدود. در این مواقع سگ طبق وظیفه خود به دنبال شکار می رود و زمانی که آن را پیدا کرد، با صدا به صاحبش علامت می دهد. سپس شکارچی صدای زوزه را دنبال می کند و پیاده به محل مورد نظر می رود.
این گروه به سه بخش سگ های سنت هاند، لیش هاند و نژاد های دیگر تقسیم شده است.

 

بخش اول، سگ های سنت هاند (Scenthounds)

 

خود این بخش به چند دسته تقسیم می شود. این دسته بندی بر اساس اندازه سگ ها انجام شده که شامل کوچک، متوسط و بزرگ می شوند.

 

دسته اول نژاد های بزرگ هاند (Large Hounds): در این دسته نژاد بلژیکی بلادهاند (Bloodhound)، نژاد های فرانسوی پویتوین (Poitevin)، بیلی (Billy)، فرنچ تریکالر (French Tricolour )، فرنچ وایت اند بلک هاند (French White and Black Hound)، فرنچ وایت اند اورنج هاند (French White and Orange Hound)، گریت آنگلو فرنچ تریکالر هاند (Great Anglo-French Tricolour Hound)، گریت آنگلو فرنچ وایت اند بلک هاند (Great Anglo-Francais White and Black )، گرند بلو دگاسکن (Grand Bleu de Gascogne)، گرند گاسکن سنتونگیس (Grand Gascon Saintongeois) و گرند گریفن گندین (Grand Griffon Vendéen)، نژاد ها بریتانیایی انگلیش فاکس هاد (English Foxhound) و اترهاند (Otterhound)، نژاد آمریکایی امریکن فاکس هاند (American Foxhound) و بلک اند تن کونهاند (Black and Tan Coonhound)، قرار دارند

 

دسته دوم، هاند های متوسط (Medium Hounds): در این دسته نژاد بوسنیایی بوسنین کورس هیرد هاند (Bosnian course-haired hound)، نژاد های کرواتی ایسترین شورت هیرد هاند (Istrain Short haired hound)، ایسترین کورس هیرد هاند (Istrian Coase-haired hound)، پوساواز هاند (Posavaz hound)، نژاد اسپانیایی اسپنیش هاند (Spanish Hound)، نژاد های فرانسوی آریگوئیس (Ariegeois )، بیگل هریر (Beagle Harrier)، آرتوئیس هاند (Artois Hound )، پورسلن (Porcelaine)، مدیوم سایز آنگلو برنچ هاند (Medium size Anglo french hound)، پتیت بلو دگاسکن (Petit Belue de Gascogne)، گاسکن سنتونگیس (Gascon Saintongeois)، بریکوئت گریفون واندین (Briquet Griffon Vendéen)، گریفون بلو دگاسکوگن (Griffon Bleu de Gascogne)، فاون بریتانی گریفون (Fawn Brittany Griffon)، گریفون نیورنائیس (Griffon Nivernais)، نژاد بریتانیایی هریر (Harrier)، نژاد یونانی هلنیک هاند (Hellenic Hound)، نژاد ایتالیایی سگوجو ایتالیانو (Segugio Italiano)، نژاد های سربستانی سربین تریکالر هاند (Serbian Tricolour hound) و سربین هاند (Serbian Hound)، نژاد مونتنگرویی مونتنگرین مونتین هاند (Montenegrin Mountain hound)، نژاد مجارستانی ترانسلوینین هاند (Transylvanian hound)، نژاد های نروژی دانکر (Dunker)، هالدن هاند (Halden Hound)، هایجن هاند (Hygenhund)، نژاد های اتریشی آسترین بلک اند تن هاند (Austrian Black and Tan hound)، استیرین کورس هیرد هاند (Styrian Coarse haired hound)، تایرولین هاند (Tyrolean hound)، نژاد لهستانی پولیش هاند (Polish hound)، نژاد سوئیسی سوئیس هاند (Swiss hound)، نژاد اسلواکیایی اسلواکین هاند (Slovakian hound)، نژاد فنلاندی فینیش هاند (Finnish hound)، نژاد های سوئدی همیلتون هاند (Hamilton hound)، شیلر هاند (Schillershound) و اسمالند هاند (Smaland houn) هستند.

ها شکاری و زمین گیر کردن طعمه، از سگ های لیش هاند استفاده کند. این سگ به همراه صاحبش به دنبال رد پا و اثر عبور حیوانات بزرگ بر روی زمین می گشتند. این تعقیب آنقدر ادامه پیدا می کند تا حیوان بتواند جایگاه استراحت حیوان را پیدا کند. چنین کاری از پس هر سگی بر نمی آید چرا که در این تعقیب باید سگ کاملا هشیار باشد و به بو های دیگر که ممکن است او را گیج کنند، توجهی نشان ندهد. گاهی اوقات چند سگ به همراه مربی هایشان به نقاط مختلف جنگل فرستاده می شدند و پس از مدتی به گزارش کار خود را به شکارچی اصلی ارائه می کردند و او بود که باید با در نظر گرفتن موارد مختلف مانند بزرگی جثه، سن و سال و ... یکی از آن ها را به عنوان طعمه اصلی انتخاب می کرد. پس از این مرحله بود که شکارچی دسته سگ های شکاری سنت هاند خود را می آورد. سنت هاند ها گاهی باید مسیر های طولانی را برا پیدا کردن شکار طی می کردند. بازی شکار و شکارچی نهایتا با پیدا شدن طعمه و مرگ او پایان می یافت.
نژادی هایی که جزو لیش هاند ها به حساب می آیند شامل نژاد های آلمانی باوارین مونتین هاند (Bavarian Mountain Hound) و هانوور هاند (Hanover Hound) و نژاد اتریشی آلپین داچسبریک (Dachsbrake) می باشند.

 

بخش 3، نژاد های مرتبط (Related Breeds)

 

گروهی که با عنوان سگ های پوینتر توسط FCI تعریف شده است، در هیچ سازمان و مرجع رسمی دیگر دیده نمی شود. گروه پوینتر ها از سگ های پوینتر (Pointer) و ستر (Setter) تشکیل شده است. در بیشتر مراجع رسمی دیگر، سگ های این گروه در گروه گانداگ ها (Gundog) قرار داده شده اند. علت اصلی اصطلاح پوینتر که به این سگ ها اختصاص داده شده، آن است که این گروه از سگ ها عادت دارند با نوک بینی خود را به سمتی که در آن شکار یا طعمه قرار دارد بگیرند و در واقع به نوعی با بینی خود به جهت حیوان مورد نظر (حیوانی که آن را ردیابی می کنند) اشاره کنند، که در انگلیسی به آن پوینت کردن (Point) می گونید. این کار به شکارچی امکان می دهد با توجه به جهت بینی سگ محل کلی شکار را دریافت کرده و به آن سمت حرکت کند تا جایی که شکار در تیر رس او قرار گیرد. نوعی دیگر از سگ های شکاری ستر ها هستند. ستر ها سگ هایی هستند که پس از پیدا کردن مکان شکار، همانجا بی حرکت می مانند تا شکارچی به آن جا (یعنی محل نزدیک به حضور شکار) آید. ستر ها معمولا برای شکار پرنده ها به کار گرفته می شوند. آن ها پس از پیدا کردن شکار و رسیدن شکار چی، اقدام به پرواز دادن پرنده ها می کنند تا شکارچی بتواند به آن ها شلیک و کار آن ها را یکسره کند.
گروه 7 که مربوط به ستر ها پوینتر ها است، خود به دو بخش تقسیم می شود، یک سگ های پوینتر قاره ای و دو پوینتر ها و ستر های انگلیسی و ایرلندی که در ادامه به معرفی اختصاری و آشنایی با نژاد هایی قرار گرفته در این بخش ها می پردازیم.

 

بخش اول، پوینتینگ داگ اروپایی (Continental Pointing Dogs)

 

بخش اول خود نیز به سه دسته تقسیم می شود. دسته اول را پوینتینگ داگ های اروپایی تشکیل داده اند. در دسته دوم پوینتر های اسپانیل قرار دارند و دسته سوم مربوط به پوینتر های گریفون می شود.

 

دسته اول، پوینتینگ هاگ های اروپایی: این بخش از سگ های پوینتر نه تنها مانند پوینتر های دیگر قابلیت نشان دادن جای شکار را دارند، بلکه توانایی انجام وظایف دیگر در شکار مانند فراری دادن، بازگرداندن شکار و ... را هم دارا هستند. این سگ ها به نوعی سگ های همه کاره در شکار هستند که تقریبا از پس تمامی وظایف بر می آیند. هر چند که این سگ ها در هیچ یک از این مهارت ها به طور اختصاصی و ویژه مهارت بالایی ندارند. در این بخش نژاد دانمارکی الد دانیش پوینتر (Old Danish Pointer)، نژاد های آلمانی ژرمن شورت هیرد پوینتر (German Short haired pointer)، ژرمن وایرهیرد پوینتر (German wirehaired pointer)، ژرمن راف هیرد پوینتر (German Rough haired pointer)، پودل پوینتر (Pudlepointer)، ویمارانر (Weimaraner)، نژاد اسپانیایی بورگوس پوینتر (Burgos Pointer)، نژاد های فرانسوی آریژ پوینتر داگ (Ariege Pointer Dog)، اوورنی پوینتر (Auvergene pointer)، بوربونیس پوینتر (Bourbonnais pointer)، فرنچ پوینتینگ داگ (French pointing dog)، سنت ژرمن پوینتر (Saint Germain Pointer)، نژاد ایتالیایی براکو ایتالیانو (Bracco Italiano)، نژاد مجارستانی هانگرین ویزلا (Hungarian Vizsla) و نژاد پرتغالی پورتگیز پوینتر (Protuguese pointer) قرار دارند.

 

دسته دوم، پوینتر های نوع اسپنیش (Spanish type pointer): این نژاد ها بیشتر برای فراری دادن شکار در پوشش های انبوع پرورش داده می شدند. ولی به طور کلی می توان گفت که پوینتر های اسپانیایی نژاد های همه کاره بودند که وظایف مختلفی را در حین شکار بر عهده داشتند. تفاوت اصلی پوینتر های اسپانیایی با پوینتر های اروپایی آن است که پوینتر های این دسته ستر های بهتری نسبت به دسته پوینتر داگ اروپایی هستند. سگ های این دسته شامل نژاد های آلمانی لارج مونسترلندر (Large Munsterlander)، اسمال مونسترلندر (Small munsterlander)، ژرمن لانگ هیرد پوینتر (German Long haired pointer)، نژاد های فرانسوی فرنچ اسپانیل (French Spaniel)، پیکاردی اسپانیل (Picardy Spaniel)، بلو پیکاردی اسپانیل (Blue Picardy Spaniel)، پنت آدمر اسپانیل (Pont-Audmer Spaniel)، بریتنی (Brittany Spaniel) و نژاد های هلندی درنته پاتریجشوند (Drentsche Patrijshond)، استابی هون (Stabyhoun)، است.

دسته سوم، پوینتر های نوع گریفون (Griffon type pointers): در این دسته نژاد فرانسوی وایر هیرد پوینتر گریفون (Wirehaired pointer griffon)، نژاد ایتالیایی اسپینونه ایتالیانو (Spinone Italiano)، نژاد جمهوری چک سسکی فوسک (Cesky Fousek) و نژاد سلواکیایی اسلواک راف هیرد پوینتر (Slovak Rough haired pointer) قرار دارند.

 

بخش 2، پوینتر ها و ستر های ایرلندی و بریتانیایی (British and Irish Pointers and Setters)

 

این بخش هم مانند بخش اول، به دو دسته تقسیم می شود. در دسته اول پوینتر ها قرار دارند که فقط شامل نژاد انگلیش پوینر (English pointer) می شود و در دسته دوم ستر ها قرار دارند که نژاد های بریتانیایی انگلیش ستر (English setter) و گورون ستر (Gordon setter) و نژاد های ایرلنید آیریش ستر (Irish Setter) و آیریش رد اند وایت ستر (Irish red and White setter) حضور دارند.

 

گروه 8، رتریور ها (Retrievers)، فلاشینگ داگ ها (Flushing) و واتر داگ ها (water dog)

 

این گروه هم از گروه های اختصاصی FCI محسوب می شود و در گروه بندی سازمان و مراجع رسمی دیگر وجود ندارد.

 

بخش اول، رتریور ها

 

 

رتریور ها (Retrivers): رتریور ها از انواع سگ هایی هستند که برای شکار به کار گرفته می شوند. به طور کلی کار رتریور ها آن است که پس از شلیک و به زمین افتادن شکار (که ممکن است پرنده یا حیوان دیگری باشد)، به دنبالش بروند و آن را برای شکارچی بازگردانند. البته مهارت اصلی این سگ ها در آن است که بدون آسیب رساندن به شکار، آن را سالم و صحیح به شکارچی تحویل دهند. بیشتر رتریور ها این ویژگی کلی را دارند که بتوانند اجسام را به آرامی و نرمی در دهان می گیرند. این رفتار آن ها در به انجام رساندن درست وظیفه ای که بر عهده دارند تاثیر زیادی دارد چرا که باعث می شود هنگام به دهان گرفتن شکار، به آن آسیبی وارد نکنند.
 

 

از ویژگی های مهم دیگر رتریور ها باید به اشتیاق آن ها به جلب رضایت صاحب خود، فرمانبرداری و یادگیری اشاره کرد. در هنگام شکار، شرایطی مختلفی به وجود می آید که در آن سگ باید کاملا تحت فرمان صاحبش باشد. به طور مثال زمانی که گروهی از سگ ها مشغول کار و بازگرداندن شکار هستند، سگ های بیکار باید بتوانند هیجانات خود را کتنرل کنند و منتظر دستور شکارچی و رسیدن نوبتشان بمانند. به علاوه در هنگام کار آن ها باید بتوانند دستوراتی که شکارچی با دست زدن یا سوت زدن به او می دهد را اجرا کند.

نژاد های که در بخش رتریور ها قرار گرفته اند شامل نژاد های کانادایی، گلدن رتریور (Golden Retriever)، نوا اسکوتیا داک تولینگ رتریور (Nova Scotia Duck Tolling Retriever) و نژاد بریتانیایی کانادایی لابرادور رتریور (Labrador Retriever)، ، نژاد های بریتانیایی کرلی کوتد رتریور (Curly Coated Retriever)، فلت کوتد رتریور (Flat Coated Retriever) و نژاد آمریکایی چساپیک بی رتریور (Chesapeake bay retriever) هستند.

 

بخش دوم، فلاشینگ داگ ها (Flushing Dogs)

 

 

فلاشینگ داگ ها به صورت اختصاصی برای فراری دادن شکار ها در زمین شکار تربیت می شوند. به این صورت که ابتدا این سگ ها مکان شکار که معمولا پرنده ها هستند را پیدا می کند و سپس آن ها را فراری (پرواز) می دهد تا شکارچی به راحتی بتواند با اسلحه خود آن ها را شکار کند. تفاوت اصلی این سگ ها با سگ های پوینتر و ستر در نحوه عملکرد آن ها در مرحله آخر است. یعنی همه این سگ ها اقدام به پیدا کردن شکار می کنند. ولی ستر ها و پوینتر پس از آن همان جا می مانند و دیگر کاری انجام نمی دهند. این در حالی است که وظیفه اصلی فلاشینگ ها فراری دادن شکار برای دیده شدنش توسط شکارچی است. سگ های رتریور معمولا کار فلاشینگ را هم به خوبی انجام می دهند، البته فقط در صورتی که برای این کار به درستی آموزش دیده باشند. فلاشینگ داگ ها رفتار بسیار خوبی با انسان ها و مردم دارند و به عنوان حیوان خانگی و سگ همراه بسیار ایده آل هستند.

 

سگ های این بخش شامل نژاد آلمانی ژرمن اسپانیل (German Spaniel)، نژاد های بریتانیایی کلامبر اسپانیل (Clumber Spaniel)، انگلیش کوکر اسپانیل (English Cocker Spaniel)، فیلد اسپانیل (Field Spaniel)، سوسکس اسپانیل (Sussex Spaniel)، انگلیش اسپرینگر اسپانیل (English Springer Spaniel)، ولش اسپرینگر اسپانیل (Welsh Springer Spaniel)، نژاد هلندی کویکرونجه (Kooikerhoundje) و نژاد امریکن کوکر اسپانیل (American Cocker Spaniel) می باشد.

 

بخش سوم، واتر داگ ها (Water Dogs)

بخش سوم مربوط به واتر داگ ها می باشد. واتر داگ ها برای انجام فلاش و رتریو در آب آموزش دیده و تربیت می شوند. بیشتر نژاد های واتر داگ بسیار خون گرم و اجتماعی هستند و به راحتی می توان آن ها را آموزش داد. در این بخش نام نژاد اسپانیایی اسپنیش واتر داگ (Spanish water dog)، نژاد فرانسوی باربت (Barbet)، نژاد ایرلندی آیریش واتر اسپانیل (Irish Water Spaniel)، نژاد ایتالیایی لاگوت و رومگنولو (Lagotto Romagnolo)، نژآد هلندی وترهون (Wetterhoun)، نژاد پرتغالی پورتگیز واتر داگ (Portuguese water dog) و نژاد امریکن واتر اسپانیل (American Water Spaniel) دیده می شود.

 

گروه 9، سگ های همراه و سگ های عروسکی (Companion and Toy Dogs)

 

 

در این گروه عمدتا نام سگ های عروسکی یا توی داگ (toy dog) دیده می شود. گروه مشابه در بیشتر کلاب ها و مراجع رسمی وجود دارد. سگ های عروسکی به طور کلی به سگ های گفته می شود که جثه ای بسیار کوچک دارند. در حقیقت این سگ های عروسکی ممکن است جزو پینچر ها، تریر ها، فلاشر، پوینتر و ... باشند که به علت جثه بسیار کوچک جزو سگ های عروسکی قرار گرفته اند. در گذشته سگ هایی که جثه های بسیار کوچک داشتند برای شکار و کار مورد استفاده قرار نمی گرفتند و به جای آن در خانه به عنوان حیوان خانگی و به عنوان نمادی از سطح بالای زندگی، نگهداری می شدند. البته این سگ ها گاهی کار نگهبانی و برخی کارهای ساده دیگر را هم انجام می دادند. بیشتر سگ های عروسکی دارای استقامت پایین هستند و در نتیجه نیاز به تحرک کمتری هم دارند. به همین دلیل است که سگ های عروسکی حیوانات خانگی خوبی به شمار می آیند و برآورده کردن نیاز های آن ها چندان دشوار نمی باشد.

ولی همه سگ های عروسکی، سگ های همراه به حساب نمی آیند. سگ های همراه به سگ هایی گفته می شود که اصولا برای کار در نظر گرفته نشده اند. یعنی به جای آن که انجام وظیفه ای خاص را برای این سگ ها در نظر گرفته شود، از آن ها صرفا به عنوان یک همراه و حیوان خانگی استفاده می شود. در حقیقت همه سگ ها به نوعی می توانند سگ همراه باشند. سگ هایی که طبیعت مهربان دارند و دوست دارند صاحب خود را راضی نگه دارند و از دستورات او پیروی کنند سگ های همراه بسیار خوبی خواهند بود. تفاوت اصلی سگ های همراه با سگ های عروسکی مربوط به اندازه آن ها می شود. همان طور که گفته شد سگ های عروسکی به سگ های بسیار کوچک گفته می شود در صورتی که سگ های همراه می توانند اندازه های متفاوت داشته باشند.
گروه 9 ام FCI به 11 بخش تقسیم می شود:

 

بخش اول، بیشون ها و نژاد های مرتبط (Bichons and Related Breeds)

 

بیچون ها ظواهر مختلفی دارند ولی معمولا دمشان به صورت منحنی روی کمر قرار می گیرد و مو های آن ها فرفری و کم ریزش است. گوش ها هم معمولا کوتاه و افتاده است. این بخش سه دسه دارد

 

دسته اول بیشون ها (Bichons): نژادهایی که در این بخش قرار دارند شامل نژاد مدیترانیه مرکزی مالتیز (Maltese)، مدیترانی غربی هاوانزه (Havanese)، نژاد بلژیکی فرانسوی بیشون فریز (Bichon Frise) و نژاد ایتالیایی بولوگنزه (Bolognese) است

 

دسته دوم کاتن دتولیر (Coton de Tulear): که شامل یک نژاد ماداگاسکاری کاتن دتولیر (Coton de Tulear) است.

و دسته سوم لوچن که شامل نژاد فرانسوی لوچن (Lowchen) است.

 

بخش دوم، پودل ها (Poodles

 

پودل ها (Poodle) اصالتا فرانسوی هستند و در سه اندازه مختلف استاندارد (Standard)، مینیاتوری (Miniature) و عروسکی (Toy) قرار دارند.

 

بخش سوم، سگ های همراه کوچک بلژیکی (Small Belgian Companion Dogs)

 

 

در این بخش نژاد های بلژیکی گریفون بروکسلیس (Griffon bruxellois)، گریفون بلژ (Griffon Belge) و پتیت باربانکن (Petit Barb ancon) قرار دارند.

 

بخش 4، نژاد های بدون مو (Hairless breeds))

 

نژاد چینی چاینیز کرستد داگ (Chinese Crested dog)

 

بخش 5، نژاد های تبتی (Tibetan breeds)

 

شامل نژاد های تبتی یعنی لهاسا آپسو (Lhasa Apso)، شیتزو (Shih Tzu)، تیبتن اسپانیل (Tibetan Spaniel)، تیبتن تریر (Tibetan Terrier)

 

بخش 6، چیواوا (Chihuahua)

تنها شامل نژاد مکزیکی شیواوا (Chihuahua) می شود.

بخش 7، انگلیش توی اسپانیل (English Toy Spaniel)

 

در این گروه نژاد های بریتانیایی کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل (Cavalier King Charles Spaniel) و کینگ چارلز اسپانیل (King Charles Spaniel) قرار گرفته اند

 

بخش 8، جاپانیز چاین و پکینیز (Japanese chin and pekingese )

 

که شامل نژاد های چینی پکینیز (Pekingese) و جاپانیز چاین (Japanese Chin) است.

 

بخش 9، سگ عروسکی اروپای اسپنیش و روسی (Continental toy Spanish and Russian toy)

 

شامل نژاد های فرانسوی پاپیلون (Papillon) و فالن (Phalene) است.

بخش 10، کرمفرلندر (Kromfohrlander)

که شامل نژاد آلمانی کرومفرلندر (Kromfohrlander) است.

بخش 11، سگ های نوع مولوسین کوچک (Small molossian Type Dog)

 

نژاد بریتانیایی فرنچ بولداگ (French Bulldog)، نژاد چینی پاگ (Pug) و نژاد آمریکایی باستون تریر (Boston terrier)

 

گروه 10، سایتهاند ها (Sighthounds)

سایتهاند گروهی است که تنها در FCI وجود دارد و در گروه بندی کلاب ها و مراجع رسمی دیگر نام آن دیده نمی شود. سگ هایی که در این گروه قرار دارند عموما در گروه هاند ها در مراجع رسمی دیگر قرار گرفته اند.
سایتهاند ها سگ هایی هستند که بر خلاف سنت هاند ها، برای پیدا کردن شکار بر استقامت و بویایی متکی نیستند بلکه از قدرت دید بالا و سرعت عمل و چالاکی خود برای پیدا کردن شکار و نگه داشتن او در دیدرس استفاده می کنند. سایتهاند ها باید بتواند خیلی سریع کوچک ترین حرکت در محیط اطراف خود را تشخیص دهند و سرعت بالایی داشته باشند. آن ها می توانند حتی حیواناتی مانند آهو و خرگوش و ... را هم شکار کنند. بدن این سگ ها به طور کلی باریک و نازک است که باعث می شود وزن کلی بدن این سگ ها کم باشد. وزن کمتر یکی از مواردی است که حرکت سریع و چالاکی را در آن ها میسر ساخته است. علاوه بر آن، قلب و ریه های بزرگ، پاهای بلند، کمر انعطاف پذیر و ... هم از عوامل دیگری هستند که همگی باعث می شوند سایت هاند ها به شکارچیانی ماهر و بی نقص تبدیل شوند.
سایتهاند ها به 3 بخش تقسیم می شوند:

 

بخش 1، لانگ هیرد سایتهاند (Long haired sighthounds)

 

در این بخش سگ های مو بلند از نژاد های مختلف قرار دارند. این نژاد ها شامل نژاد افغانستانی افغان هاند (Afghan Hound)، نژاد آسیای میانه سالوکی (Saluki) و نژاد روسی برزی (Borzoi) می شوند.

 

بخش دوم، راف هیرد سایتهاند (Rough haired sighthounds)

سگ های سایتهاندی که مو های زخیم و زبر دارند شامل نژاد ایرلنید آیریش ولفهاند (Irish Wolfhound) و نژاد بریتانیایی دیرهاند (Deerhound) می شود.

بخش سوم، شرت هیرد سایتهاند (Shorthaired sighthound)

 

 

سایت های مو کوتاه در این بخش قرار داده شده اند که شامل نژاد اسپانیایی اسپنیش گریهاند (Spanish Grey hound)، نژاد های بریتانیایی گری هاند (Greyhound) و ویپت (Whippet)، نژاد ایتالیایی ایتالین گریهاند (Italian Greyhound)، نژاد مجارستانی هانگرین گریهاند (Hungarian Greyhound)، نژاد مالیایی آزاواخ (Azawakh)، نژاد مراکشی اسلوقی یا عربین گریهاند (Sloughi – Arabian Greyhound)، و نژاد لهستانی چارت پولیش یا پولیش گریهاند (Chart Polish – Polish Greyhound) است.
 

• کپی لینک
• اشتراک گذاری واتس اپ