جراحی تار های صوتی سگ و مقابله با پارس کردن آن ها

چرا سگ ها پارس می کنند؟

در بسیاری از مواقع ما انسان ها از راه های افراطی و گاهی غیر لازم برای تغییر رفتار سگ ها و تبدیل آن ها به آنچه که ما دوست داریم باشند، استفاده می کنیم. این در حالی است که خیلی از اوقات ما می توانیم راه کار های دیگری را برای رفع مشکلی که با سگ مان داریم انتخاب کنیم. راه هایی که شاید کمی صبر و حوصله نیاز داشته باشند ولی قطعاً هم به نفع شما و هم به نفع سگ تان خواهد بود. بهترین راه ها همیشه راه هایی هستند که به روش های طبیعی و بدون اعمال خشونت یا منع یا درگیری با حیوان انجام شوند. راه هایی که با خوی طبیعی سگ ها هم راستا هستند و نتایج بهتری هم به دنبال دارند.

یکی از بزرگ ترین و رایج ترین مشکلات که تقریباً همه کسانی که سگ دارند با آن دست و پنجه نرم می کنند، سر و صدای وقت و بی وقت آن هاست که گاهی آن‌قدر آزار دهنده می شوند که ممکن است شما را به فکر استفاده از راه حل های نهایی برای خلاص شدن از این وضعیت بیندازند. ولی باید به یاد داشته باشید که پاس کردن ( که معمولا به اشتباه پارس کردن تلفظ می شود) و سر و صدای سگ ها در واقع چیزی نیست که بخواهید به خاطرش سگ ها را مقصر بدانید. آن ها فقط سگ هستند و این طبیعت آن هاست. سر و صدا کردن مشکل آن ها نیست. در واقع این مشکل ماست. این ما هستیم که به خاطر سر و صدای آن ها، حال به هر منظور و به هر مفهومی که می خواهد باشد، عصبانی و کلافه می شویم. شاید هنوز کاملاً قانع نشده باشید. حق با شماست. ولی این را در نظر بگیرید که در واقع مسبب اصلی این همه سر و صدا باز هم خود شما هستید نه سگ ها. چرا؟ چون در واقع نحوه رفتار شما با سگ تان و شرایط و محیطی که او را در آن قرار داده اید باعث شده که او با همه چیز مشکل پیدا کند. بنابر این به نوعی می توان گفت که ما با یک رفتار طبیعی از سوی حیوانی مشکل داریم که خودمان آن را مجبور به انجام آن رفتار کرده ایم!

بگذارید این‌طور توضیح بدهیم که در واقع سگ ها از گرگ ها فرگشت (به فرگشت در اصطلاح عامه تکامل گفته می شود ولی با آن تفاوت دارد) یافته اند. یعنی سگ ها در واقع نوادگان همان گرگ های باستانی هستند. در واقع به دلیل هم زیستی گرگ های خاکستری با انسان ها در طی هزاران نسل آن ها تغییر کرده اند. و به سگ هایی که ما امروزه می شناسیم تبدیل شده اند. بله! گرگ های خاکستری. نکته ظریف این مسئله آن جاست که گرگ ها اصلاً پارس نمی کنند! در واقع پارس کردن یکی از ویژگی های مهم و ویژه ای بوده است که انسان ها در انتخاب مصنوعی سگ ها و پرورش آن ها در طی هزاران سال ایجاد کرده اند! تا چند دهه پیش، و حتی در بسیاری از مناطق دنیا در حال حاضر، بیشتر سگ ها کاری بودند و یکی از مهم ترین وظایفت آن ها هشدار و سر و صدا کردن در برابر مهاجم یا متجاوز بوده است. آن ها در این کار خود بسیار موفق بودند و مهارت ویژه ای داشتند. حال امروز با تغییر کاربری سگ ها ما دیگر به گردن آن ها زنگوله نمی بندیم و آن ها را بر اساس حجم صدا و هشیاری شان در برابر دشمن و متجاوز انتخاب نمی کنیم، بلکه از آن ها انتظار داریم به عنوان یک هم‌نشین و همدم ساکت در کنار ما باشند (البته چند نژاد آرام و بی سر و صدا وجود دارد ولی تعداد آن ها زیاد نیست). در واقع ما قصد داریم با ویژگی که خودمان ایجاد کرده و سالها از آن بهره برده ایم، یک شبه مقابله کنیم و آن را از بین ببریم. شاید این حقیقت چندان شیرین نباشد، ولی حقیقت است!

به هر حال اگر شما هم با پارس کردن و سر و صدای سگ تان مشکل دارید، مجبورید راهی را برای رفع آن پیدا کنید. اول از همه داشتن یک دید منصفانه مهم ترین مسئله است. علت اصلی سر و صدای سگ ها معمولاً شامل اجتماعی نبودن آن ها، عدم تربیت و آموزش مناسب، استرس، سر رفتن حوصله، ترس، کلافگی و ... است. در بسیاری از مواقع راه های مختلفی مثل آموزش و ... برای کاهش سر و صدای سگ وجود دارد.

روش های آموزشی برای جلوگیری از پارس کردن

اول از همه باید بدانید که بیشتر سگ ها هنگام خستگی و زمانی که حوصله شان سر می رود شروع به پارس کردن می کنند و انواع و اقسام سر و صداها را تولید می کنند تا توجه شما را به خودشان جلب کنند. شما باید به اندازه کافی برای سگ خود وقت بگذارید و به صورت روزانه نیاز به فعالیت فیزیکی او را تأمین کنید. با انجام تمرینات و تحرک فیزیکی احتمال کمتری دارد که سگ تان همچنان ناراضی باقی بماند و بخواهد با پارس کردن خانه را روی سرش بگذارد!

شما با آموزش درست می توانید مشکلتان را تا حد زیادی برطرف کنید. اگر رفتار او زمانی که ساکت است را بیشتر مورد تشویق قرار دهید، احتمالاً بیشتر هم ساکت خواهد ماند. البته تربیت و آموزش سکوت به سگ چندان هم ساده نیست چرا که پاداش ها و تشویق های شما باید با پاداش درونی مغز سگ وارد رقابت شود. در واقع سگ ها معمولاً زمانی پارس می کنند که نیاز به توجه شما دارند. مثلاً شاید موقع غذا خواستن پارس کند و شما به او غذا دهید. به این صورت عمل پارس کردن مرتباً در ذهن او تقویت شده و به عنوان یک عمل مثبت و مفید ثبت می شود. البته با تأمل و تمرین می توانید رفتار خود و او را عوض کنید. مثلاً فقط زمانی که ساکت است به او غذا دهید. البته باز هم در این صورت هم چنان باید با حس لذت درونی و خوشحالی سگ از ایجاد و سر و صدا و در نتیجه پاداشی که مغزش برای انجام این کار به او می دهد، مقابله کنید.
 

اگر پاداش شما نتوانست اثر پاداش ذهنی سگ تان را خنثی کند، نا امید نشوید. هنوز راه های دیگری هم باقی مانده است. اگر امکانش را دارید می توانید کمی سبک زندگی و عادات خود را تغییر دهید. به طور مثال سگ تان را مجبور به زندگی در محیطی نکنید که در آن محرک های زیادی برای او وجود داشته باشد. به طور مثال اکثر سگ ها به صدای زنگ در خانه حساس هستند. شما خیلی ساده می توانید از دوستان و آشنایان تان بخواهید که به جای زدن زنگ درب، از درب زدن استفاده کنند. به این صورت سگ تان در این مورد حداقل سر و صدای زیادی به راه نخواهد انداخت. علاوه بر این می توانید در هنگام شلوغ بودن خانه و زمانی که سر و صدای زیادی فضای خانه را پر کرده است، سگ تان را در محلی دیگر و به دور از سر و صدا نگاه دارید. اگر وضعیت خیلی وخیم باشد می توانید حتی جا به جا کردن محل زندگی خود را هم در نظر داشته باشید که چون معمولاً امکان پذیر نیست، می توانید جا به جایی محل نگهداری سگ خود در خانه را امتحان کنید تا شاید مشکل تان برطرف شود.

استفاده از ابزار های مختلف

راه ها و روش های دیگری مثل قلاده های ضد پارس که از اسپری یا شوک الکتریکی استفاده می کنند نیز وجود دارد که به کارگیری آن ها در بسیاری از کشور ها ممنوع شده است. در هر صورت باید این مسئله را بپذیرید که شما نمی توانید با 10 هزار سال فرگشت سگ ها یک شبه مقابله کنید. بنابر این بهتر است به دنبال پیدا کردن راه حلی منصفانه و منطقی باشید. همچنین این نکته را به یاد داشته باشید که هیچ کسی کامل نیست حتی سگ ها. شما پیش از آن که اقدام به خرید و نگهداری از یک سگ کنید حتماً باید در مورد مشکلات و مسائلی که در حین نگهداری با آن مواجه می شوید فکر کنید. یکی از این مشکلات احتمالی پارس کردن است. یعنی شما باید کمی صبر و تحمل داشته باشید. سر و صدای سگ ها تا حد زیادی کاملاً طبیعی است و شما می توانید با تمرینات و روش های مختلف آن را کاهش دهید. در نهایت اگر هیچ کدام از راه ها جواب نداد، متأسفانه باید به راه های تهاجمی تر روی آورید که آخرین راه حل مقابله با این مشکل است: یعنی جراحی تار های صوتی.

جراحی تارهای صوتی

جراحی تار های صوتی در زبان انگلیسی با اصطلاحات مختلفی بیان می شود که رایج ترین آن ها debarking (به معنی خنثی کردن پارس) و devocalization (از بین بردن صدا) می باشند. از این روش معمولاً برای کاهش سر و صدای سگ ها و گربه ها مورد استفاده می شود. اساساً یک راهکار غربی برای مقابله با مشکل سر و صدای سگ است. جراحی تار های صوتی سگ شامل برداشتن تارهای صوتی از طریق ایجاد یک برش در گردن یا دهان می باشد. برداشتن بخشی از تارهای صوتی با استفاده از لیزر، قیچی، بافت بردار یا به کمک داغ کردن، انجام می شود. عمل جراحی حنجره بر روی برخی از نژاد ها که حجم صدای بیشتری دارند، رایج تر است. از جمله این نژاد ها شتلند شیپداگ است که به دلیل نحوه پرورش و انتخاب آن طی نسل های متوالی توسط نیاکانمان، صدای بسیار بلندی دارد.

توجه به این نکته مهم است که در این روش در واقع تارهای صوتی به طور کامل برداشته نمی شوند و سگ پس از عمل جراحی پارس کردن خود را متوقف نمی کند، بلکه فقط حجم صدای تولیدی از حنجره کاهش می یابد. یعنی جراحی تارهای صوتی فقط آزار رساندن به همسایه ها را کاهش می دهد و اگر خود شما همچنان با سر و صدای سگتان مشکل دارید، هم چنان باید به فکر مقابله با مشکل خود باشید (هر چند معمولاً عمل جراحی به اندازه کافی صدا را کاهش می دهد). در بیشتر موارد جراحی تارهای صوتی به دستور خود صاحب سگ یا گربه انجام می گیرد، البته گاهی در برخی موارد، دادگاه دستور به انجام این جراحی می دهد.

پس از انجام جراحی، صدای سگ نازک تر شده و نرم تر می شود. گاهی هم ممکن است تا مدتی صدای او گرفته شود مانند سگی که مریض باشد. گاهی این حالت آن چنان شدید می شود که حتی شنیدن صدای پارس کردن یا ناله کردن او دل خراش می شود و ممکن است دلتان به حال او بسوزد، هر چند که این به معنی درد کشیدن و رنج واقعی او نیست. این فقط صدای سگ تان است که تغییر کرده و هیچ مشکلی در بدن او وجود ندارد. بنابر این پس از عمل جراحی اگر آن قدر قوی باشید که احساس گناه نکنید، باز هم به احتمال زیاد با بازخورد های نسبتاً منفی اطرافیان مواجه خواهید شد. به طور کلی می توان گفت که پس از انجام عمل جراحی، حجم صدای سگ حدوداً به نصف کاهش پیدا می کند و نرم تر می شود.

معایب جراحی حنجره

جدا از مشکل صدای عجیب و گرفته سگ که ممکن است گاهی اتفاق بیفتد، این عمل جراحی نکات منفی دیگری هم دارد. از جمله مواردی که باید به آن توجه داشته باشید آن است که حذف کردن صدای سگ گاهی مشکلاتی غیر مستقیم خواهد داشت. در حقیقت سگ ها برای رساندن منظور خود در بسیاری از مواقع از پارس کردن استفاده می کنند و کاهش حجم صدای آن ها ممکن است باعث شود آن ها با پارس کردن به مقصود خود نرسند و به دنبال راه کار های جدید بگردند. به طور مثال زمانی که یک فرد زیادی به او نزدیک می شود و سگ احساس ناراحتی می کند، با پارس کردن طرف مقابل را در محدوده ایمن نگاه می دارد و به او می فهماند که فاصله مناسب برای او کجاست. این در حالی است که اگر صدای پارس کمتر باشد و این تکنیک برای دور نگاه داشتن و حفظ فضای خصوصی اش کافی نباشد، ممکن است این کار را از طریق گاز گرفتن انجام دهد. در واقع کاهش حجم صدا می تواند در بسیاری از موارد خاموش کردن زنگ خطر به جای برطرف کردن خود خطر باشد!

یکی دیگر از مشکلاتی که معمولاً در جراحی های صوتی به وجود می آید، باقی ماندن اثر زخم بر روی گردن و ناحیه حنجره است. این اثر زخم ممکن است در برخی موارد قابلیت تنفس و غذا خوردن سگ را تحت تأثیر قرار دهد. در موارد شدید تر جای زخم ممکن است ملتهب شده و برجسته گردد که باعث ایجاد درد و سرفه شده و تنفس و غذا خوردن را دشوار تر می سازد. اگر این ناحیه دچار عفونت شود، می تواند عواقب و مشکلات بعدی، مانند تب و بیماری های دیگر را در پی داشته باشد. از آن جا که جراحی تار های صوتی نیازمند استفاده از بی هوش کننده می باشد، همیشه خطر واکنش های نا مناسب بدن سگ در برابر این مواد وجود دارد. علاوه بر آن در برخی موارد نادر ممکن است پس از گذشت مدتی از عمل جراحی، بافت های بر داشته شده دوباره رشد کرده و خود را بازسازی کنند که به این صورت اثر عمل جراحی کاملاً از بین می رود.

خوش بختانه در سال های اخیر آگاه سازی زیادی در این زمینه صورت گرفته و کشور های پیشرفته تر قانون هایی برای حمایت از حیوانات در برابر این گونه روش های تهاجمی و با عوارض جانبی بالا وضع کرده اند.

برخی از افراد می گویند که جراحی تار های صوتی می تواند از جهاتی مفید باشد. آن ها می گویند که اگر بتوان به طریقی مشکل پارس کردن و سر و صدای زییاد برخی از سگ ها را حل کرد، ممکن است شاهد آن باشیم که سگ های موجود در پناهگاه ها صاحب و خانه و زندگی خود را پیدا کنند. البته این بحث به این جا ختم نمی شود چرا که مطالعات انجام شده نشان می دهند که مسئله سر و صدا و پارس کردن سگ ها در واقع جزو 5 عامل اصلی رها کردن سگ ها در پناهگاه ها و ترک آن ها نیست! در حقیقت مسئله سلامت و آموزش و رفتار های او است که عامل اصلی و تعیین کننده برای جلب نظر خریدار یک سگ می باشد. کسانی که به پناهگاه های سگ رجوع می کنند ترجیح می دهند یک سگ سالم و با رفتار مناسب انتخاب کنند، نه یک سگ ساکت و بی صدا!

مزایا جراحی حنجره

بسیاری از طرفداران استفاده از جراحی حنجره معتقدند که ما انسان ها به علت همزاد پنداری با سگ ها این عمل را ناپسند می دانیم. طبق نظر این افراد، ما خود را جای سگ ها می گذاریم و تصور می کنیم که اگر صدای مان را با استفاده از جراحی حنجره کم می کردیم چه اتفاقی می افتاد. قطعاً چنین چیزی به شدت بر روی توانایی ارتباط ما با دیگران تأثیر می گذاشت. ولی این تصور اشتباه است. در واقع این مقایسه و همزاد پنداری به هیچ وجه درست نیست چرا که سگ ها بر خلاف انسان ها تنها بخش کوچکی از ارتباط خود را از طریق پارس کردن برقرار می کنند و این بیشتر حرکات و رفتار آن هاست که نقش انتقال مفاهیم را بر عهده دارد. درست است که گاهی اوقات حجم صدا هم نقش تعیین کننده برای رساندن منظور دارد، ولی باز هم نقشی که صدای ما در زندگی اجتماعی بازی می کند را نمی توان با پارس کردن یک سگ مقایسه کرد. البته این دیدگاه را نباید دست آویزی برای تنبلی و خلاص کردن خود از تلاش برای آموزش و کنترل سگ برای کاهش سر و صدایش قرار داد و مسائل و مشکلاتی که جراحی حنجره به همراه دارد همچنان سر جای خود باقی هستند.

برخی از مزایای استفاده از جراحی حنجره را می توان به صورت خلاصه چنین بیان کرد:

• پس از جراحی حنجره، سگ قادر خواهد بود به صورت آزادانه و هر چقدر که می خواهد پارس کند و رفتار های طبیعی خود را داشته باشد
• سگ مذکور دیگر به دلیل سر و صدایش مرتباً و دائماً تحت فشار صاحب خود و عدم تایید های متوالی قرار نخواهد گرفت (بد خلقی ها، سرزنش ها و حتی گاهی داد کشیدن ها). نبود این استرس و تنش میان سگ و صاحبش قطعاً تأثیر مثبتی بر رابطه آن دو داشته و هر دو می توانند زندگی بهتر و شادتری را تجربه کنند.
• برخی از سگ هایی که به طور ویژه به گونه ای تربیت شده اند که سر و صدای اضافی نکنند، در حقیقت دچار افسردگی می شوند. جراحی حنجره می تواند آن ها را به حالت طبیعی خود باز گرداند و افسردگی یا رنجش روانی که در آن ها به وجود آمده است را آزاد کند.
• سگ هایی که همیشه به خاطر سر و صدایشان تقریباً همیشه در خانه زندانی می شدند می توانند بیرون آیند و بدون آزار رساندن به همسایه و دیگران از بازی و بودن در محیط باز لذت ببرند.

• کپی لینک
• اشتراک گذاری واتس اپ