تاثیر اندازه‌ی پوزه بر طول عمر سگها!
همه‌ی سگها به بهشت می‌روند. اما مطالعه‌ای جدید نشان داده که بولداگ‌ها ممکن است سال‌ها زودتر از بوردر تریرها سر از آنجا در بیاورند. این مطالعه بر روی تقریبا 600 هزار سگ بریتانیایی و بیش از 150 نژاد انجام شد. نتایج این تحقیق، که در مجله‌ی Scientific Reports چاپ شد، نشان داد که نژادهای بزرگ و نژادهای پوزه کوتاه نسبت به نژادهای کوچک‌تر و پوزه بلند عمر کوتاه‌تری دارند. سگهای ماده نیز مقداری بیشتر از سگهای نر عمر میکنند.
میانگین طول عمر نژاد
15.4 لنکشر هیلر
15.2 تیبتن اسپانیل
14.9 بولونیز
14.6 شیبا اینو
14.5 پاپیلون
14.5 هاوانیز
14.2 لیکلند تریر
14.2 کوتون دو تولیر
14.2 بردر تریر
14.2 اسکیپرکی
14.1 مونسترلندر بزرگ
14 لهاسا آپسو
14 سوئدیش والهوند
14 ژرمن اشپیتز میتل
14 نورویچ تریر
14 استرالین کتل داگ
14 پودل
14 کیرن تریر
14 ایتالین گریهاند
14 مینیاتور داشهوند
14 ولش اسپرینگر اسپانیل
13.9 لوچن
13.9 بیردد کالی
13.8 بلژین ترورن
13.8 پارسون راسل تریر
13.8 فینیش لپهوند
13.8 براکو ایتالیانو
13.8 ولش تریر
13.8 تیبتن تریر
13.7 آسترالین شپرد
13.7 مینیاتور پینچر
13.7 سافت کتد ویتن تریر
13.7 بدیلنگتون تریر
13.7 اسپانیش واتر داگ
13.7 پتیت باست گریفون وندین
13.5 وایر فاکس تریر
13.5 انگلیش اسپرینگر اسپانیل
13.5 آیریش تریر
13.5 نورفولک تریر
13.5 ساسکس اسپانیل
13.5 ویزسلا
13.4 چاینیز کرستد
13.4 ویپت
13.4 شتلند شیپ‌داگ
13.4 وست هایلند وایت تریر
13.4 ژرمن شورت هیرد پوینتر
13.3 براسلز گریفون
13.3 مینیاتور اشناوزر
13.3 آمریکن کوکر اسپانیل
13.3 کولی
13.3 جک راسل تریر
13.3 سیلکی تریر
13.3 پولی
13.3 یورکشایر تریر
13.3 انگلیش کوکر اسپانیل
13.3 تیبتن ماستیف
13.3 سالوکی
13.3 پیکینیز
13.2 دالمیشن
13.2 داشهوند
13.2 نوا اسکوشیا داک تولینگ رتریور
13.2 پولیش لولند شیپ‌داگ
13.2 پمبروک ولش کورگی
13.2 گلدن رتریور
13.1 کاردیگن ولش کورگی
13.1 انگلیش ستر
13.1 بوردر کالی
13.1 فیلد اسپانیل
13.1 سیلی‌هام تریر
13.1 لابرادور رتریور
13.1 ساموید
13.1 مالتیز
13 توی منچستر تریر
13 فاکسهوند
13 ژرمن وایرهیرد پوینتر
13 استاندارد اشناوزر
13 جاپانیز اشپیتز
13 پرتگیز واتر داگ
13 نرویژن الکهوند
12.9 توی فاکس تریر
12.9 آیریش ستر
12.8 ویمارانر
12.8 دندی دینمونت تریر
12.8 شیتزو
12.7 اسکاتیش تریر
12.6 بریارد
12.5 بیگل
12.5 باست هوند
12.5 آمریکن استافوردشایر تریر
12.5 بیشون فریزه
12.5 جاپانیز چین
12.4 کری بلو تریر
12.4 گوردون ستر
12.4 اسکای تریر
12.3 کیشهاند
12.3 کلامبر اسپانیل
12.2 مینیاتور بول تریر
12.2 پامرانین
12.2 کرلی کتد رتریور
12.1 الد انگلیش شیپ‌داگ
12.1 چاو چاو
12.1 باسنجی
12.1 جاینت اشناوزر
12.1 گلن آف ایمال تریر
12 نژادهای میکس
12 ایردل تریر
12 بول تریر
12 کانان داگ
12 استافوردشایر بول تریر
12 بلژین مالینویز
12 برزوی
12 کلپی
12 رودژین ریجبک
11.9 اسپینون ایتالیانو
11.9 سیبرین هاسکی
11.8 چی‌واوا
11.8 کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل
11.8 بوستون تریر
11.7 فلت کتد رتریور
11.6 پاگ
11.6 چساپیک بی رتریور
11.5 گریهاند
11.4 آکیتا
11.3 ژرمن شپرد
11.3 باکسر
11.3 آمریکن اسکیمو
11.3 آلاسکن مالاموت
11.3 بوویر دس فلاندر
11.2 دوبرمن پینچر
11.1 افغان هاند
11.1 بریتنی
11.1 فرنچ ماستیف
11 نیوفاندلند
10.9 گریت پیرنیز
10.9 بلک راشن تریر
10.8 آیریش واتر اسپانیل
10.6 چاینیز شارپی
10.6 راتوایلر
10.6 گریت دین
10.5 اسکاتیش دیرهاند
10.2 بول ماستیف
10.1 آناتولین شپرد
10.1 برنیز مانتن داگ
10 لئون برگر
10 فاروهاند
9.9 آیریش ولف‌هاند
9.8 بولداگ
9.8 فرنچ بولداگ
9.3 آفن پینچر
9.3 بلادهاند
9.3 ناپولیتن ماستیف
9.3 سنت برنارد
9 ماستیف
8.1 کین کورسو
7.7 پرسا کاناریو
5.4 شپرد قفقازی
محققان خاطرنشان کردند که استثناهایی نیز وجود دارند و ممکن است این یافته‌ها در مورد سگهای خارج از بریتانیا، جایی که شیوه‌های پرورش و خزانه‌ی ژنتیکی می‌تواند متفاوت باشد، صدق نکند.
تحقیقات بیشتری برای تشخیص دلیل کوتاه‌تر بودن عمر برخی از نژادها نیاز است. بعضی از نژادها از نظر ژنتیکی مستعد بیماری‌های جدی هستند. با این حال، طبق گفته‌ی کارشناسان، تفاوت‌های رفتاری هر نژاد، سبک زندگی، رژیم غذایی، عوامل محیطی و غیره نیز می‌توانند در کوتاه‌تر کردن طول عمر برخی از سگها نقش داشته باشند.
کریستین مک‌میلان، یکی از نویسندگان و مدیر داده‌ها در Dog Trust، موسسه‌ی خیریه‌ی مسئول این تحقیقات، گفت: «حالا که نژادهای در معرض خطر مرگ زودرس را شناسایی کرده‌ایم، می‌توانیم به دنبال علت این امر گشته و زندگی سگهای خود را بهبود ببخشیم.»
این مطالعه، بر اساس پایگاه داده‌ای از 585 هزار سگ بریتانیایی است که محققان از مراکز ثبت نژاد، شرکت‌های بیمه حیوانات خانگی، مراکز دامپزشکی و غیره جمع‌آوری کرده‌اند. دانشمندان اذعان کردند که این نوع از گزارش‌ها، مستعد خطاهای مختلف بوده و لزوما نمی‌توانند نماینده‌ی تمام سگهای بریتانیا باشند.
دکتر آدری روپل، اپیدمیولوژیست دامپزشکی در Virginia Tech که در این مطالعه‌ی جدید شرکت نداشت، تاکید کرد که استفاده‌ی محققان از منابع مختلف اطلاعات، یکی از نقاط قوت این مطالعه است و گفت:« به نظرم این رویکرد فوق‌العاده است!»
بیشتر سگها یکی از 155 نژاد اصیل بودند. بقیه در یک دسته‌ی واحد « نژاد میکس و دورگه» قرار گرفتند. محققان اندازه‌ی کلی هر نژاد را به سه دسته‌ی کوچک، متوسط و بزرگ تقسیم کرده و حالت پوزه و صورت را نیز به شکل تخت، متوسط و دراز دسته‌بندی کردند.
به گفته‌ی دکتر مک‌میلان، میانگین طول عمر در تمام سگها 12.5 سال بود، اما میانگین طول عمر در بین نژادها به طور قابل توجهی تفاوت داشت. لنکشر هیلر، نژادی کوچک از سگهای گله، طولانی‌ترین طول عمر در میان نژادها را داشته و به طور متوسط 15.4 سال زندگی می‌کند. از طرف دیگر، نژاد بزرگتر شپرد قفقازی (Caucasian)، طول عمری با میانگین 5.4 دارد.
به صورت دسته‌ای، نژادهای کوچک به طور متوسط 12.7 سال عمر میکنند، اما این میزان برای نژادهای بزرگ 11.9 سال است. این یافته‌ها با نتایج تحقیقات قبلی بر روی سگها و سایر پستانداران همخوانی داشت. به طور کلی ثابت شده که در گونه‌های خاص، حیوانات کوچک‌تر بیشتر از حیوانات بزرگتر زنده می‌مانند.
نژادهای پوزه تخت یا براکیسفالیک ، به طور متوسط 11.2 سال عمر میکنند، در حالی که این مقدار در میان نژادهای پوزه متوسط و دراز 12.8 و 12.1 سال است. برخی از نژادهای پوزه صاف، مانند فرنچ بولداگ طرفداران زیادی دارند. کارشناسان هشدار داده‌اند که پوزه‌های بسیار کوتاه آنها می‌تواند منجر به مشکلات تفسی، گرمازدگی و سایر مشکلات سلامتی شود.
محققان دریافتند که برخی از صفاتی که بر کوتاه شدن عمر تاثیر می‌گذارند، معمولا در کنار یکدیگر تاثیر بیشتری بر این امر دارند. به صورت کلی، نژادهای کوچک و پوزه بلند، مانند داشهوند یا مینیاتور ویپت، به طور متوسط 13.3 سال عمر میکنند. این مقدار تقریبا دو سال و نیم بیشتر از نژادهای بزرگ و پوزه کوتاه مثل باکسر یا بول ماستیف است که در مجموع میانگین 10.7 سال طول عمر داشتند.
تاریخچه‌ی تکامل نیز در این موضوع نقش داشت. نژادهای مشابه، طول عمر مشابه‌ای نیز داشتند.
محققان همچنین دریافتند که نژادهای اصیل به عنوان یک دسته‌ی کلی، به طور میانگین 12.7 سال عمر میکنند، در حالی که این مقدار برای نژادهای میکس 12.0 سال است. به گفته‌ی دانشمندان، این یافته با تحقیقات قبلی در تضاد است و می‌تواند به این دلیل باشد که تمامی نژادهای دورگه (صرف نظر از اندازه یا نوع نژادهای ترکیب شده) در یک دسته‌ی واحد قرار گرفته بودند.
با این حال، دکتر روپل از دیدن نتایجی که باور عام «نژادهای میکس از نژادهای اصیل سالم‌تر هستند» را به چالش می‌کشد، راضی بود. او می‌گوید: «مسئله پیچیده‌تر از این حرف‌ها است، نژادهای اصیلی نیز وجود دارند که واقعا سالم هستند.»
طراحی توسط