همه چیز در مورد ویروس پاروا در سگ ها
از ابتدایی‌ترین روزهای به سرپرستی گرفتن سگها خصوصا در سنین تولگی، نگرانی‌ها آغاز میشود. نگهداری اصولی و فراهم کردن بهترین شرایط زندگی با تضمین سلامت پت مهم‌ترین موضوعاتی است که در ذهن ما مرور میشود. ویروس پاروا در سگ ها یکی از خطرناک‌ترین ویروس‌هایی است که می‌تواند جان بسیاری از توله‌ها را به خطر اندازد. خوشبختانه روند واکسیناسیون می‌تواند ریسک مرگ را کاهش دهد اما به هر حال ابتلا به ویروس پاروا در سگ ها می‌تواند بخش مهمی از زیبایی دوران تولگی را تحت تاثیر قرار دهد. این ویروس حتی در سنین بالا نیز دردسرساز است و همچنان ریسک بالایی دارد.
به همین دلیل شما باید آگاهی کافی در این خصوص داشته باشید و هوشمندانه‌تر اقدام کنید.
اگر مایل هستید در خصوص ویروس پاروا در سگ ها، روش‌های انتقال و درمان قطعی اطلاعات کسب کنید، همراه ما باشید.
ویروس پاروا سگ چیست؟
قبل از هر بررسی، باید بدانید که ویروس پاروا چیست! پاروا ویروس که به Parvovirus شهرت دارد، یک ویروس بسیار مسری و خطرناک در بین سگها است. این ویروز به طور ویژه می‌تواند توله سگها را تحت تأثیر قرار دهد و مشکلات متعددی در آن‌ها ایجاد کند. پاروا خیلی سریع در محیط پخش میشود و یک مدفوع آلوده می‌تواند فضای گسترده‌ای را آلوده کند. به همین دلیل بسیاری از توله‌ها حتی با وجود مراقبت در فضای بیرون خانه، از کفش و لباس آلوده سرپرست خود به این ویروس مبتلا می‌شوند. ویروس پاروا به سلول‌های در حال تقسیم سریع بدن حمله می‌کند و واکنش‌های متعددی را به سگ تحمیل می‌نماید. پاروا فورا با علائم گوارشی خودش را نشان می‌دهد. آسیب سلول‌های روده که منجر به علائمی مانند استفراغ، اسهال شدید (اسهال خونی)، بی‌اشتهایی و کم آبی بدن از واکنش‌های اولیه این ویروس است. پیشگیری از ابتلا به ویروس پاروا از طریق واکسیناسیون منظم توله سگها و سگهای بالغ فراهم میشود. واکسیناسیون معمولاً در چند مرحله انجام میشود و باید طبق برنامه‌ای که دامپزشک تعیین می‌کند، انجام شود. معمولا واکسن اولیه زده میشود و پس از 4 هفته واکسن بعدی تزریق می‌گردد و متناسب با نوع واکسن تاریخ یادآور آن درج می‌گردد. حفظ بهداشت محیط و جلوگیری از تماس سگها با مدفوع یا محیط‌های آلوده، می‌تواند ریسک بروز این بیماری را کاهش دهد.
علائم ویروس پاروا سگ چیست؟
شناخت علائم ابتلا به پاروا ویروس ضروری است. زمانی که سگی بیمار میشود، علائم خاصی از خودش بروز می‌دهد که این علائم شامل مواردی است که در ادامه مطالعه می‌کنید.
- استفراغ شدید: یکی از اولین و شایع‌ترین علائم ابتلا به ویروس پاروا، استفراغ مکرر و شدید است. این روند خیلی سریع آب بدن را کاهش داده و سگ را در مرحله‌ای خطرناک قرار می دهد.
- اسهال خونی: سگهای مبتلا به پاروا اغلب دچار علائم گوارشی می‌شوند. اسهال شدید یک علامت بسیار رایج است که به مرور با بوی بسیار شدید و خونی شدن خودش را تشدید می‌کند. اسهال موجب از دست دادن حجم مایعات بدن و الکترولیت‌ها شود.
- بی‌اشتهایی: سگهای مبتلا به ویروس پاروا، میلی به خوردن و آشامیدن ندارند و همین موضوع موجب میشود تا فورا دچار ضعف شده و بدنشان دهیدراته شود.
- بی‌حالی و ضعف: سگهای بیمار بسیار ضعیف و بی‌حال می‌شوند و بیشتر زمان خود را خوابیده و بی‌تحرک سپری میکنند.
- تب یا ضعف: بعضی از سگها ممکن است دچار تب بالا شوند و برخی دیگر دچار ضعف یا کاهش دمای بدن باشند.
- کم‌آبی بدن: به دلیل استفراغ و اسهال شدید، سگها خیلی سریع آب بدن را ازدست میدهند. این مشکل با شل شدن پوست، خشکی لثه‌ها و چشم‌های گود رفته خودش را نشان می‌دهد.
راه های انتقال و ابتلا به پاروا ویروس
شما به عنوان یک سرپرست مسئول نیاز دارید تا آگاهی خودتان را در خصوص راه‌های انتقال و ابتلا به ویروس پاروا افزایش دهد. پاروا یک ویروس بسیار مسری است و از روش‌های گوناگونی منتقل میشود. در این بخش به بررسی راه‌های انتقال و ابتلای ویروس پاروا اشاره می‌کنیم.
- تماس با مدفوع حیوان آلوده: اصلی‌ترین راه انتقال ویروس پاروا، تماس مستقیم با مدفوع سگ آلوده است. زمانی که سگی به پاروا مبتلا است، این ویروس در مدفوع با حجم بالایی وجود دارد. به این ترتیب سگها و محیط مجاور به راحتی دچار آلودگی میشود. اگر سگ سالمی در این مدت با مدفوع مواجه شود، قطعا دچار بیماری خواهد شد. یادتان باشد که زمان زنده ماندن این ویروس طولانی است.
- سطوح و اشیاء آلوده: ویروس پاروا بر روی سطوح مختلف مانند کف زمین، قفس‌ها، ظرف‌های غذا و آب، لباس‌ها، کفش‌ها و حتی دست‌های انسان زنده می‌ماند! همین موضوع موجب میشود تا ریسک انتقال و ابتلای سگهای سالم نیز بیشتر شود.
- تماس مستقیم با سگهای آلوده: سگهای سالم می‌توانند از طریق تماس مستقیم با سگهای آلوده به ویروس مبتلا شوند. این تماس ممکن است در محیط‌هایی مانند پارک سگ، پناهگاه‌ها و فضاهای مختلف پیاده روی رخ دهد! معمولا در این شرایط بزاق دهان یا ترشحات بینی و چشم به خوبی شرایط را برای انتقال فراهم میکنند.
- انسان: شاید جالب باشد که بدانید خود ما گاهی ناقل این ویروس هستیم! با تماس کفش، لباس و دست‌ها می‌توانیم این ویروس را وارد محل زندگی سگ عزیزمان کنیم و زمینه را برای بیماری فراهم نماییم/
- حشرات و جوندگان: در برخی موارد، حشرات و جوندگان نیز می‌توانند به عنوان ناقلان غیر مستقیم ویروس عمل کنند. برای مثال مگس و پشه آلوده به این ویروس در محیط می‌توانند موجب بروز مشکل شوند.
- لوازم پت شاپ: یادتان باشد که اگر سگ آلوده‌ای در محیطی خاص باشد، قطعا لوازمی که با او در ارتباط بوده‌اند دچار آلودگی می‌شوند. پت شاپ‌هایی که امکان ورود پت دارند، به شدت در معرض ایجاد این خطر هستند. پس لوازم خریداری شده از پت شاپ را ضدعفونی کنید.
آیا پاروا ویروس درمان دارد؟
قطعا به عنوان یک سرپرست دلسوز برای شما ضروری است که بدانید ابتلا به ویروس پاروا در سگها تا چه اندازه خطرناک است! آیا درمانی برای آن وجود دارد یا خیر! در پاسخ به این سوال باید گفت که ویروس‌ها درمان خاصی ندارند و بدن سگ باید برای مقابله با آن از سیستم ایمنی استفاده کند. اما در کنار این شرایط درمان‌هایی مثل تامین آب بدن، ایجاد قوای مطلوب و تقویت سیستم ایمنی انجام میشود تا شرایط بهتری برای مقابله با این بیماری در سگ ایجاد شود. اما در نهایت سیستم ایمنی بدن سگ است که با این ویروس دست به گریبان میشود.
درمان پاروا ویروس چگونه است؟
درمان ویروس پاروا در سگها شامل چند مرحله اساسی است! کلیه این درمان‌ها به منظور کاهش اثرات مخرب ویروس در بدن سگ انجام میشود و تقویت سیستم ایمنی برای بهبود عملکرد بدن در پیش گرفته خواهد شد! به این ترتیب می‌توانید هوشمندانه انتخاب کنید.
- تامین مایعات: یکی از مهم‌ترین بخش‌های کمک درمانی ویروس پاروا، جبران مایعات و الکترولیت‌های از دست رفته بدن است! زمانی که استفراغ و اسهال ایجاد میشود، بدن آب و الکترولیک زیادی را ازدست خواهد داد. در این شرایط ریسک بروز مشکلات مختلف افزایش می‌یابد. به همین دلیل تزریق سرم و روش‌های این‌چنینی اجرا میشود.
- داروهای ضد تهوع و ضد اسهال: دامپزشکان برای درمان ویروس پاروا در سگها، از داروهای کنترلی استفاده میکنند. این داروها برای کنترل استفراغ و اسهال در سگها استفاده میشود و موجب کاهش علائم و بهبود وضعیت سگ خواهد شد.
- آنتی بیوتیک‌ها: از آنجا که ویروس پاروا می‌تواند به دیواره روده آسیب وارد کند و ریسک عفونت‌های باکتریایی را افزایش دهد، تجویز آنتی بیوتیک به عنوان یک درمان کمکی در حاد نشدن شرایط توصیه میشود.
- داروهای ضد درد: برای کاهش درد و ناراحتی ناشی از التهاب و عفونت در بدن سگها، معمولا از داروهای ضد درد استفاده میشود.
- نظارت دقیق و استراحت: سگهای مبتلا به پاروا نیاز به مراقبت دقیق و استراحت کامل دارند. به همین دلیل باید شرایط برای استراحت آن‌ها فراهم شود و محیط بهداشتی با نظافت مرتب، شرایط مطلوبی را برای بهبودی فراهم کند.
احتمال مرگ سگ با پاروا ویروس
طبیعی است که شما هم نگران ریسک مرگ بر اثر ابتلا به ویروس پاروا باشید. در واقع احتمال مرگ سگهای مبتلا به ویروس پاروا به دلایل گوناگونی وابسته است. معمولا توله‌سگ‌ها و سگهای مسن‌تر که از نظر سلامتی به یک شرایط مطلوب نرسیده‌اند و سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند، بیش از سایرین در معرض آسیب و مرگ قرار دارند. یکی دیگر از دلایلی که ریسک مرگ را افزایش می‌دهد، تشخیص دیرهنگام بیماری است. معمولا ازدست دادن زمان برای درمان سگ بسیار جدی است و می‌تواند احتمال مرگ را افزایش دهد. شدت علائم و عوارض بیماری‌ها نیز متقاوت است. گاهی سگها به نوع سخت‌تر این بیماری مبتلا می‌شوند و شانس زنده ماندن‌شان بسیار کم میشود. شرایط محیطی و بهداشتی سگ می‌تواند در این خصوص اثرگذار باشد. شرایط بهداشتی نامناسب ریسک بروز سایر مشکلات در ضعیف‌ترین حالت بیماری را فراهم می‌کند. به طور کلی، بدون درمان، میزان مرگ و میر در سگهای مبتلا به ویروس پاروا بیش 5 الی 10% است. اما در مواردی که مراقبت و تشخیص به موقع وجود داشته باشد، شانس بهبودی 90% افزایش می‌یابد.
واکسیناسیون ویروس پاروا در سگها
واکسیناسیون ویروس پاروا در سگها یک اقدام حیاتی و مهم برای پیشگیری از این بیماری خطرناک است. واکسن پاروا به طور معمول بخشی از واکسیناسیون سگها است که در ایران نیز اجرایی میشود. واکسن‌های ضروری ترکیبی به نام DHPP (دیستمپر، هپاتیت، پاروا و پارانفلوانزا) هستند که برای ایمن سازی و تقویت سیستم ایمنی در مواجهه با ویروس‌های خطرناک در سگها تزریق می‌شوند. این واکسیناسیون در سنین تولگی آغاز میشود و تا آخر عمر هر سال با یک یادآوری ادامه می‌یابد. واکسیناسیون توله‌ها معمولاً از سن 6 تا 8 هفته شروع میشود و تا 16 هفته ادامه دارد. تزریق اولیه به فاصله 3 تا 4 هفته انجام میشود تا سیستم ایمنی سگ به خوبی برای مواجهه با ویروس آماده گردد. سگهای بالغ که واکسیناسیون اولیه را دریافت نکرده‌اند، باید برنامه واکسیناسیون مناسب را در هر زمانی که امکان‌پذیر بود، آغاز کنند. دامپزشک می‌تواند نحوه تزریق و یادآور آن را مشخص کند. معمولا پس از پایان دوره اولیه واکسیناسیون، سگها باید هر یک تا سه سال برای تزریق مراجعه کنند. پرونده پزشکی یا شناسنامه سگ، گویای زمان درست برای مراجعه و تزریق این واکسن‌ها است.
با یاد داشته باشید که تزریق هیچ‌کدام از این واکسن‌ها به معنی ایمنی 100% نیست و بازهم حتی با وجود تزریق ریسک ابتلا بسیار بالا است.
طراحی توسط