بیماری نفخ در این نژاد شایع است. دو یا سه وعده غذای کوچک در طول روز به جای یک وعده غذای بزرگ توصیه می شود. صرع ، حساسیت پوستی ، بیماریهای چشمی و برگشتن پلک همچنین مشکلات لگن و کم کاری غده تیروئید نیز قابل ذکر می باشد. گوشها باید مرتباً از لحاظ تمیز بودن و عدم چرک چک شوند.
تمامی سِتِرها به فعالیت بدنی زیادی نیاز دارند. دویدن در فضای آزاد و حداقل پیاده روی های روزانه لازم است. در صورتی که انرژی اش تخلیه نشود عصبی و غیر قابل کنترل می گردد.
سِتِر ایرلندی یک سگ پر جنب و جوش است. خجالت ، خصومت و ترس در ذات این نژاد وجود ندارد سگ مناسبی برای نگهبانی نمی باشد. معمولاً با سایر حیوانات کنار می آید و رابطه خوبی با کودکان دارد بدلیل داشتن روحیه استقلال طلبانه می تواند گاهی اوقات برای آموزش دادن دشوار گردد بنابراین بهتر است که آموزشها را بصورت بازی در سنین پایین به او آموخت. حس بویایی بسیار قوی دارد و برای هر نوع شکار حتی در آب و هوای مرطوب مناسب می باشد. هر دو نوع شکاری و نمایشی آن حیوان خانگی مناسبی هستند اما معمولاً نوع کوچک همراه با موهای کوتاه تر متقاضی بیشتری دارد.
شانه زدن وبرس کشیدن روزانه می تواند موهای صاف و نرم آنرا در بهترین حالت نگاه دارد. شست و شو و شامپو خشک در مواقع ضروری پیشنهاد می شود. ریزش مو در این نژاد متوسط می باشد.
برای زندگی آپارتمانی و درون شهری پیشنهاد نمی شود. حداقل به یک حیاط بزرگ نیاز دارد. بسیار پر انرژی است و به ورزش زیاد نیاز دارد.
سِتِر ایرلندی از اوایل قرن 18 مورد توجه قرار گرفت و در عرض کمتر از 100 سال نه تنها در خواستگاه آن ایرلند بلکه در انگلستان نیز به شهرت رسید. منشأ شناسی آن تنها متکی بر یک سری حدس و گمان است و در این بین از نژادهای مختلفی بعنوان اجداد نام برده شده. یکی از این فرضیات تداخل نژادی Irish Water Spaniel با Irish Terrier است. اما اعتقاد بیشتری می توان به آمیخته گیری English Setter با Spaniel Pointer دارد.
.jpg)
طراحی توسط
گروه طراحی سایت لاگ