سگ پمبروک ولش کورگی که به عنوان سگ کورگی نیز شناخته می‌شود، یک سگ کوچک و قوی با بدنی کشیده و پاهای کوتاه است. آنها اصالتاً اهل کشور ولز هستند، جایی که به عنوان سگ گله‌ گاو و گوسفند پرورش داده شدند. کورگی ها به خاطر شخصیت دوستانه و بازیگوش خود شناخته می‌شوند و حیوانات خانگی عالی برای خانواده هستند.

کورگی ها سگ های باهوشی هستند و تربیت آنها نسبتا آسان است. آنها همچنین بسیار فعالند و به ورزش زیادی نیاز دارند. کورگی ها به غرایز گله‌داری خود معروفند و ممکن است سعی کنند افراد یا حیوانات دیگر را هدایتو رهبری کنند. آنها همچنین به دلیل نوع صدای پارس کردن خود نیز مشهورند. پمبروک کوچک‌ترین نژاد از دو نژاد کورگی است که دیگری ولش کورگی کاردیگان (Cardigan Welsh Corgi) است.

پمبروک ها به طور کلی سالم هستند، اما مانند همه نژادها، مستعد ابتلا به برخی مشکلات سلامتی می‌باشند. ممکن است هیچ‌گاه در طول زندگی، پمبروک ها، به یکی یا همه این بیماری ها مبتلا نشوند، اما اگر به خرید این نژاد فکر می‌کنید، بهتر است که از بیماری های شایع این نژاد نیز آگاه باشید.

اگر در حال خرید یک توله سگ هستید، یک پرورش‌دهنده خوب پیدا کنید که مجوزهای بهداشتی والدین توله سگ را به شما نشان دهد. مجوزهای بهداشتی ثابت می‌کند که یک سگ برای یک بیماری خاص آزمایش شده و دیگر مستعد آن بیماری نیست.

باید انتظار داشته باشید که مجوزهای بهداشتی سگ کورگی را که از بنیاد ارتوپدی حیوانات (the Orthopedic Foundation for Animals) برای عدم داشتن بیماری دیسپلازی لگن یا دررفتگی یا کم عمقی حفره لگن (با امتیاز مناسب یا عالی)، عدم دیسپلازی مفصل آرنج، نداشتم کم کاری تیروئید و عدم بیماری اختلال در لخته‌شدن خون یا Von Willebrand disease  دریافت کرده است، ببینید.

از دانشگاه آبرن (Auburn University) برای بیماری ترومبوپاتی یا اختلال در پلاکت خون، مجوز بهداشتی داشته باشد و همچنین، بنیاد چشم سگ (Canine Eye Registry Foundation) تأیید کند که چشم ها طبیعی هستند. می‌توانید با بررسی وب سایت OFA (offa.org) صحت مجوزهای بهداشتی را تأیید کنید.

اگرچه پمبروک هنوز در برخی از نقاط دنیا، به عنوان سگ کار و گله استفاده می‌شود، اما این روزها بیشتر به عنوان حیوانات خانگی در خانواده دیده می‌شوند. آنها را با ویژگی‌هایی همچون شادی و صمیمیت ذاتی، دوست داشتنی بودن و باهوش بودن و تا حدودی سرسخت یا مستقل می‌شناسند. آموزش آنها آسان است، اما انتظار نداشته باشید که پمبروک شما صد در صد مطیع باشد؛ زیرا آنها دوست دارند خودشان فکر و تصمیم‌گیری کنند. اگرچه سعی دارند صاحبان خود را راضی نگه‌دارند.

جالب است بدانید که غذا یک انگیزه و تشویق عالی برای پمبروک در هنگام تمرین است. پمبروک ها عاشق خوردن هستند و اگر مصرف غذایشان تعدیل نشود، ممکن است چاق شوند. پمبروک ها، سگ های نگهبان خوبی هستند. آنها می‌توانند به غریبه ها مشکوک باشند و اگر احساس کنند چیزی یا شخصی، خانه و خانواده آنها را تهدید می‌کند، سریعا پارس می‌کنند.

مانند هر سگی، پمبروک در تولگی، به آموزش اجتماعی شدن نیاز دارد و باید در معرض افراد مختلف، مکان‌های مختلف، صداها و تجربیات مختلف قرار گیرد. آموزش اجتماعی شدن به این نژاد، به شما کمک می‌کند تا مطمئن شوید که توله سگ پمبروکتان، به یک سگ خوب در بزرگسالی تبدیل خواهد شد.

پوشش بدن پمبروک ها دو لایه است، یک لایه زیرین ضخیم و یک پوشش بلندتر. موهای آنها به طور مداوم می‌ریزند اما حداقل دو بار در سال، این ریزش شدیدتر می‌شود. آنها را در رنگ های قرمز، خرمایی، سیاه یا حنایی که معمولاً با علامت های سفید همراه هستند، پیدا خواهید کرد.

طول موهای بدن کروگی متفاوت است. برخی از آنها، دارای کت های کرکی و بلند هستند که در قسمت گوش ها، سینه و پاها پرپشت‌تر است.

بسیاری از Pembrokeها چیزی به نام "زین پری" در پشت خود دارند. این علامت گذاری که به دلیل تغییر ضخامت و جهت موها ایجاد شده، نام خود را از افسانه‌ای که در قسمت تاریخچه گفته شد، گرفته است.

نظافت پمبروک‌ها آسان است، اما اگر به شانه‌زدن پایبند نباشید، ریزش موهایش، مخصوصاً در فصولی که ریزش شدیدتر است، می‌تواند برایتان مشکل‌ساز باشد؛ در چنین فصولی، شانه‌کشی روزانه توصیه می‌شود.

شما فقط باید آنها را در صورت نیاز حمام کنید، اما ممکن است برخی متوجه شده‌باشند که حمام کردن منظم پمبروکشان، به کنترل ریزش شدید موهایش نیز کمک می‌کند.

دندان های پمبروک خود را حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنید تا رسوب و باکتری‌های موجود در داخل دهانش را از بین ببرید. اگر می‌خواهید از بیماری لثه و بوی بد دهان پمبروک جلوگیری کنید، توصیه می‌شود به صورت روزانه دندانهایش را مسواک کنید.

اگر سگ شما به طور طبیعی ناخن‌هایش را با جسم سختی، خراش نمی‌دهد، ‌ماهی یک یا دو بار کوتاهشان کنید. زمانی که بتوانید صدای برخورد ناخن‌های پمبروک را با زمین در هنگام راه رفتنش بشنوید، به این معناست که ناخن ها بلند شده‌اند و وقت کوتاه کردن آن‌ها است.

ناخن‌های سگ دارای رگ‌های خونی هستند و اگر بیش از حد آن‌ها را کوتاه کنید، خونریزی ایجاد می‌شود و ممکن است سگ شما دفعه بعد که ناخن‌گیر را ببیند، همکاری نکند. بنابراین، اگر در کوتاه کردن ناخن‌های سگ تجربه ندارید، از یک دامپزشک یا آرایشگر حیوانات، بخواهید تا این کار را انجام دهد.

گوش های او باید هر هفته از نظر قرمزی یا بوی بد چک شود که هر دو مورد، می‌تواند نشان‌دهنده عفونت باشد. هنگامی که گوش های سگ خود را بررسی می‌کنید، آنها را با یک پنبه آغشته به محلول متعادل‌کننده PH گوش، پاک کنید تا از عفونت جلوگیری شود. هیچ چیزی را در مجرای گوش وارد نکنید؛ فقط گوش بیرونی را تمیز کنید.

پمبروک خود را وقتی توله است به مسواک زدن و معاینه کردن موارد بهداشتی فوق، عادت دهید. به طور مکرر پنجه‌های او را بررسی کنید؛ زیرا حساس‌ترین نقطه بدنشان است. همچنین، داخل دهان او را مرتب چک کنید.

اگر هنگامی که سگ پمبروک شما توله است، نظافت را به یک تجربه مثبت و همراه با پاداش، تبدیل کنید، در بزرگسالی، زمینه را برای معاینات آسان دامپزشکی و سایر اقدامات، هموار کرده‌اید.

در حین اصلاح، زخم، بثورات یا علائم عفونت مانند قرمزی، حساسیت یا التهاب را روی پوست، بینی، دهان، چشم ها و پاهای سگ پمبروک ولش کروگی خود، بررسی کنید. چشم ها باید شفاف و بدون قرمزی یا ترشح باشند. معاینه دقیق هفتگی، به شما کمک می‌کند تا مشکلات سلامتی بالقوه را خیلی زود تشخیص دهید.

با توجه به اینکه ذاتا پمبروک‌‌ها برای سگ‌های گله پرورش داده شدند، پس باید هر روز ورزش زیادی انجام دهند. تا زمانی که تحرک فیزیکی مورد نیاز خود را دریافت کنند، سگ های آپارتمانی خوبی برایتان خواهند بود.

با پاهای کوتاه و کمر کشیده‌ای که دارند، نباید از آنها انتظار داشت که از روی کاناپه یا هر ارتفاع متوسط ​​دیگری بالا یا پایین بیایند؛ زیرا در پمبروک‌ها، شکستگی استخوان بسیار شایع است.

همچنین، سگ پمبروک می‌تواند به راحتی با زندگی در هر کشور یا شهری سازگار شود زیرا پوشش آنها در برابر آب و هوا مقاوم است و در اکثر آب و هواها می‌تواند زندگی کند. آنها بسیار مردم گرا هستند و باید همیشه بخشی از خانواده باشند نه اینکه در گوشه‌ای تنها بمانند.

نژاد سگ پمبروک ولش کورگی که از پمبروکشایر واقع در کشور ولز نشات می‌گیرد، سگی مسحورکننده است که تاریخچه‌ی آن، ریشه در فولکلور و افسانه‌های این کشور دارد. طبق افسانه رایج در کشور ولز، سگ کورگی، از لانه جن و پری سرچشمه گرفته است! بر طبق این افسانه، یک روز دو کودک در مزرعه بوده‌اند و از گاوهای خانواده خود مراقبت می‌کردند که چند توله سگ را پیدا می‌کنند.

ابتدا بچه‌ فکر ‌کردند که روباه هستند و آن‌ها را به خانه بردند. والدین آنها بلافاصله متوجه شدند که توله‌ها، روباه نیستند، بلکه سگند و به فرزندان خود گفتند که این توله ها، هدیه جن و پری‌هایی است که در مزرعه زندگی می‌کنند؛ پری ها از آن ها برای کشیدن کالسکه های خود و گاهی رفتن به جنگ استفاده می‌کردند.

پدر و مادر به عنوان دلیلی بر اینکه ثابت کند که پمبروک ها، واقعاً متعلق به جن و پری هستند، به نشانه‌هایی که بر روی پشت سگ‌ها بود، اشاره کردند که به نظرشان جای زین پری‌ها بود که بر روی شانه های سگ‌ها باقی مانده است. بچه‌ها از چنین داستانی، خوشحال شدند و توله ها را نزد خود نگه داشتند. با گذر زمان و بزرگ شدن بچه‌ها، سگ ها نیز به همراهان ارزشمندی برایشان تبدیل شدند. همچنین، سگ‌ها یاد گرفتند که به بچه ها در مراقبت از گاوهای خانواده کمک کنند.

اما تاریخچه‌ی دیگری درباره سگ کورگی، برای کسانی که به افسانه ها اعتقاد ندارند نیز وجود دارد؛ برخی مورخان معتقدند که پمبروک ولش کورگی از نژاد Vallhunds، سگ های گله سوئدی هستند که توسط وایکینگ‌ها در قرن 9 و 10 به ولز آورده شدند.

برخی دیگر از مورخان، فکر می‌کنند که ممکن است از نسل سگ هایی باشند که توسط بافندگان فنلاندی در قرن دوازدهم به ولز آورده شدند.

در هر صورت، این نژاد یک شجره تاریخی نسبتاً رازآلود دارد. کشاورزانی که در گذشته از سگ های گله نگهداری می‌کردند، بهترین سگ ها را برای کارهایی که می‌خواستند، پرورش می‌دادند. اما آنها سوابق خوبی در مورد جفت‌گیری این سگ، موجود ندارند. در دهه 1920، UK Kennel Club، کورگی را به عنوان سگ اصیل به رسمیت شناخت.

زمانی که برای اولین بار در سال 1925 به نمایش گذاشته شد، آنها به طور رسمی به عنوان سگ ولش کورگی، شناخته شدند. سپس، در سال 1934، باشگاه کنل (the Kennel Club)، پمبروک و کاردیگان را به عنوان دو نژاد جداگانه، به رسمیت شناخت.

در همان سال، American Kennel Club نیز از همین روش پیروی کرد. پمبروک ها برای اولین بار در سال 1936 در ایالات متحده به نمایش درآمدند. آنها همچنین، نزد ملکه الیزابت دوم انگلستان که اولین پمبروک ولش کورگی خود را در سال 1933 از پدرش (شاه جورج ششم) دریافت کرده بود، محبوب هستند. اسم توله سگ را عقاب طلایی روزاول (Rozavel Golden Eagle) گذاشته بودند که همبازی الیزابت و خواهرش مارگارت بود. الیزابت از آن زمان عاشق سگ های کوچک بوده و در حال حاضر، یک دسته از آنها را در اطراف کاخ باکینگهام دارد.