ناشنوایی در 10-12 درصد از توله ها وجود دارد و باید قبل از خرید به این نکته توجه کرد که بهترین سن برای آزمایش آن شش هفتگی می باشد. توله های ناشنوا معمولاً برای آموزش مشکل دارند و رفتاری عصبی و ترسو پیدا می کنند. بیماری سنگ کلیه و حساسیت پوستی نیز قابل ذکر می باشد. میران اسید اوره (Uric Acid) در این نژاد بیش از سایر نژادها دیده می شود بنابراین بهتر است در تغذیه آنها از میزان پروتئین کمتری بهره گرفت
این نژاد بسیار پر انرژی است و به فعالت بدنی زیاد نیاز دارد. دالمِیشِن عاشق دویدن است.
دالمِیشِن برای شکار و دویدن در کنار اسب سواران پرورش یافته است. بازیگوش ، شاد و بسیار باوقارمی باشد و به همراهی و دوستی با انسانها نیاز دارد. عدم فعالیت بدنی کافی در روز او را به یک حیوان عصبی ، کلافه و ناراحت تبدیل میکند. علاقه دارد تا تمامی اوقات را در کنار صاحبش بگذراند و به همین سبب برای نگهداری در حیاط و بصورت تنها مناسب نمی باشد. حافظه بسیار قوی دارد و خاطراتش را تا سالهای زیادی به یاد می آورد. به دویدن و بازی کردن علاقه زیادی دارد. معمولاً باسایر حیوانات به خوبی کنار می آید اما گاهی اوقات نسبت به سایر سگها و همچنین نرها نسبت به یکدیگر حالت تهاجمی دارند. می توان آنها را بعنوان سگ نگهبان تربیت کرد. دیدبان خوبی می باشد. تعداد توله ها در این نژاد زیاد است و گاهی به پانزده عدد نیز می رسد.
دالمِیشِن دوبار در سال ریزش موی فصلی دارد. این نژاد بسیار تمیز است و برس کشیدن منظم و استحمام در مواقع ضروری پیشنهاد می شود.
برای نگهداری در آپاتمان پیشنهاد نمی شود مگر آنکه در روز به او اجازه دویدن و فعالیت بدنی کافی داده شود. در داخل خانه جنب و جوش زیادی دارد و یک حیاط متوسط محل مناسبی برایش می باشد. این نژاد نباید در فصل سرما خارج از خانه نگهداری شود.
هیچ نژادی همچون دالمِیشِن سابقه قابل توجه ندارد. زمان ایجاد این نژاد آنچنان قدیمی است که محققین بر سر منشأ آن به توافق نرسیده اند. احتمالاً تعداد این سگها در کشور رومانی زیاد بوده است. عده ای از مؤلفین نیز اعتقاد دارند که این سگ مربوط به ناحیه دالماشیا واقع در غرب یوگسلاوی است. منابعی وجود دارد که نژاد دالمِیشِن از اواسط قرن 18 وجود داشته و هیچ شکی وجود ندارد که دودمان آن کاملاً باستانی است.
طراحی توسط
گروه طراحی سایت لاگ