به طور کلی، گلدندودل‌ها سالم هستند و به خوبی رشد میکنند، به خصوص اگر نزد یک پرورش‌دهنده معتبر پرورش داده شده باشند. با این حال، هنوز هم در معرض خطر ابتلا به هر گونه شرایط بهداشتی احتمالی و بیماری‌های مرتبط با والدین خود یعنی گلدن رتریور و پودل هستند، پس آگاهی در مورد مسائل بهداشتی رایج در میان این دو نژاد والد به شما کمک می‌کند تا بر سلامت گلدندودل خود نظارت داشته باشید.
برخی از اختلالات ژنتیکی مرتبط با سلامتی بالقوه گلدندودل‌ها شامل آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA)، بیماری فون ویلبراند (vWD)، مگا مری، سرطان سگ، آلرژی‌های پوستی، عفونت گوش و داشتن معده‌های حساس است. گلدن رتریورها و پودل‌ها، هر دو مستعد ابتلا به دیسپلازی مفصل ران هستند؛ بنابراین، بهتر است در هر قرار ملاقات با دامپزشک، سگ گلدندودل خود را بررسی کنید. همچنین، معاینه منظم چشم و گوش او به اطمینان از سالم ماندن سگ شما کمک می‌کند.
البته باید این نکته را در نظر داشت که جفت شدن دو نژاد مختلف می‌تواند تنوع ژنتیکی را بالاتر ببرد و سطح پایین‌تری از هموزیگوسیتی ایجاد کند؛ این یعنی خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با هر دو نژاد والد را کاهش می‌دهد.
گلدندودل‌ها سگ‌های نسبتاً پرانرژی‌ای هستند که به فضایی برای بازی کردن نیاز دارند. این نژاد در چابکی و شنا کردن نیز به خوبی عمل کرده است. سطح انرژی گلدندودل‌ها متوسط تا زیاد است، به همین دلیل نیاز دارند 30 دقیقه در روز ورزش کنند تا تناسب اندام و سرگرمی خود را حفظ نمایند.
گلدندودل‌ها دوست داشتنی، آرام و تقریباً خجالتی هستند. فراموش نکنید که آن‌ها به توجه نیاز دارند. گلدندودل‌ها به ویژگی مهربان بودن نیز معروفند و طبیعت ملایم خود را از سمت رتریور می‌گیرند، همین ویژگی گلدندودل‌ها را به گزینه‌ای فوق‌العاده برای خانواده‌های دارای فرزندان کوچک و خردسال تبدیل می‌کند. آن‌ها به طور طبیعی تمایل دارند که مراقب نوزادان و کودکان نوپا باشند، همچنین، همراهان و همبازی‌های خوب و صبوری برای کودکان بزرگ‌تر هستند. با این حال، مانند هر نژاد دیگری، شما همچنان باید بر بچه‌ها و سگ‌های کوچک نظارت داشته باشید و از اینکه فرزندانتان نحوه تعامل صحیح با حیوانات خانگی را یاد می‌گیرند، مطمئن شوید.
به عنوان سگ‌های مهربان، آن‌ها عاشق معاشرت با حیوانات و انسان‌ها هستند و به ندرت پیش می‌آید که انسان یا حیوانی را دوست نداشته باشند. جدای از ویژگی مهربانی، این نژاد به ویژگی وفاداری نیز در میان انسان‌ها شهرت دارد.
هوش سگ نژاد گلدندودل نیز زبان‌زد است. به لطف هوشی که از هر دو والدین خود به ارث برده است، قدرت یادگیری فوق‌العاده‌ای دارد. این نژاد بر اساس انجمن آمریکای شمالی در لیست 150 نژاد سگ باهوش قرار می‌گیرد. آموزش و تربیت گلدندودل‌ها بسیار آسان است، به همین دلیل، برای افرادی که برای اولین بار می‌خواهند یک حیوان خانگی را به سرپرستی بگیرند، مناسب است. اگر در حال آموزش گلدندودل خود هستید و او در باکس خود قرار دارد، بهتر است اسباب‌بازی‌هایی تهیه کنید تا او را سرگرم کند. حتی اگر در هنگام خروج از خانه هستید، بد نیست تلویزیون یا رادیو را روشن کنید تا زمانی که تنهاست، احساس ناراحتی نکند.
با اینکه گلدندودل‌ها بازیگوشی زیادی از خود نشان می‌دهند، اما از یادگیری لذت می‌برند و با آموزش مناسب، مطیع می‌شوند. اگر با تکنیک‌های مثبت آموزش و همچنین، تمجید، بازی و رفتار صحیح به سگ خود نشان دهید که چه چیزی را دوست دارید، احتمالاً شما را شگفت‌زده خواهد کرد که چقدر سریع می‌تواند یاد بگیرد. آن‌ها حتی می‌توانند چند ترفند سرگرم‌کننده را نیز یاد بگیرند. درست به همین دلیل، گلدندودل‌ها با پیاده‌روی روزانه و بازی در فضای باز می‌توانند نیازهای آمادگی جسمانی خود را برطرف کنند.
پوشش ضخیم و کم ریزش آن‌ها یکی از بهترین صفاتی است که از والدین خود به ارث برده‌اند. ضمناً روکش فرفری آن‌ها معمولاً کم‌تر شوره می‌زند. همین امر بر محبوبیت آن‌ها افزوده است. شاید بتوان گفت یکی از بزرگ‌ترین جذابیت‌های گلدندودل‌ها پوشش هیپوآلرژیک آن‌ها باشد، این یعنی آن‌ها به واسطه پوشش پشمالو و کم ریزشی که دارند، حساسیت‌زا نیستند و برای افراد مبتلا به آلرژی، مناسب هستند. البته باید این را متذکر شویم که سگ کاملاً ضد حساسیت وجود ندارد.
پوشش آن‌ها می‌تواند به طور قابل‌توجهی متفاوت باشد و در سه نوع پوشش صاف، موج‌دار و مجعد تقسیم شود. پوشش آن‌ها می‌تواند صاف مانند یک رتریور طلایی یا فرفری مانند پودل باشد، اما اغلب مواج و پشمالو به نظر می‌رسد.
رنگ پوشش این نژاد می‌تواند در هر رنگی از جمله مشکی، مسی، سفید، کرم، خاکستری، طلایی، کهربایی، زرد مایل به قهوه‌ای و قرمز که در گلدن رتریور یا پودل نیز وجود داشته، دیده شود، با این حال، طلایی رایج‌ترین رنگ در گلدندودل‌هاست.
نسخه بزرگ گلدندودل‌ها می‌توانند در هر دو محیط شهری و روستایی رشد کنند. البته گفتنی است که نسخه کوچک‌تر این نژاد می‌تواند برای آپارتمان‌نشینان نیز گزینه مناسبی محسوب شود. نسخه بزرگ آن‌ها ممکن است انتخاب خوبی برای آپارتمان نباشند، اما در خانه‌ای با حیاط حصارکشی به خوبی عمل میکنند.
البته این، بدین معنا نیست که باید کاملاً در فضای بیرون از خانه زندگی کنند؛ زیرا آن‌ها به سبب زمانی که با افراد مورد علاقه خود می‌گذرانند، رشد میکنند. بنابراین در صورتی که برای مدت طولانی رها شوند یا تنها بمانند، به خوبی عمل نمی‌کنند، زیرا دلبستگی آن‌ها به انسان گاهی‌اوقات باعث می‌شود از اضطراب جدایی رنج ببرند. بالعکس به عنوان یک نژاد اجتماعی، در کنار خانواده و دوستان خود در داخل خانه بهترین عملکرد را دارند. آن‌ها پس از مدتی بازی و فعالیت در فضای بیرون به مکانی نرم برای استراحت در خانه نیاز دارند، در کنار اینکه باید به آب فراوان در طول روز دسترسی داشته باشند.
اگر گلدندودل شما موهای مجعد دارد، ممکن است به اصلاح دوره‌ای توسط یک آرایشگر حرفه ای نیاز داشته باشد. اگر این اصلاح هر هشت تا دوازده هفته یک بار باشد، بهتر است. گلدندودل‌ها نیاز دارند هر دو ماه حمام کنند، اما بیشتر لازم نیست مگر اینکه کثیف شوند. اگر دارای خزهای مواج هستند، برس زدن منظم با یک برس نرم به صورت یک روز در میان، به مرتب و براق ماندن موهایشان کمک می‌کند.
آن‌ها مانند هر سگ دیگری نیاز به کوتاه کردن ناخن‌ها و مسواک زدن دارند، پس هر چند هفته یک بار ناخن‌های گلدندودل خود را کوتاه کنید و دندان‌هایش را مرتباً با خمیر دندان حیوان خانگی مورد تأیید دامپزشکی مسواک بزنید. همچنین، ایده خوبی است که گوش‌های آن‌ها را به صورت دوره‌ای چک کنید؛ زیرا گوش‌های بلند و شلخته آن‌ها می‌توانند مستعد ابتلا به عفونت باشند. بنابراین، از آنجایی که عفونت گوش می‌تواند یک مشکل در گلدندودل‌ها باشد، حتماً گوش آن‌ها را به خصوص بعد از حمام یا شنا کردن، خشک و تمیز نگه دارید. حتماً قرمزی، بوی بد، لرزش سر و یا سایر مشکلات احتمالی را به دامپزشک خود گزارش دهید.
سگ نژاد گلدندودل (Goldendoodle) یک نژاد دورگه است که یکی از جدیدترین انواع «دودل» به شمار می‌آید. پرورش این نژاد در واقع در حدود دهه 1960 شروع شد اما تا دهه 1990 وضعیت هیبریدی را به دست نیاورد. به لطف موفقیت در پرورش نژاد لابرادودل (Labradoodle) که حاصل تلاقی لابرادور رتریور و پودل است، پرورش‌دهندگان سگ شروع به پرورش عمدی گلدن رتریور با طیف وسیعی از پودل کرده و انواع گلدندودل‌ها را در رنگ‌ها و اندازه‌های مختلف ایجاد کردند. این نژاد دورگه در دهه 1990 در ایالات متحده محبوبیت فزاینده‌ای پیدا کرد و هرگز از جایگاه برتر خود در این لیست خارج نشد.
طراحی توسط
گروه طراحی سایت لاگ