اگر نژاد لابرادودل دارید، باید بدانید که سگ پشمالوی شما نیاز به مسواک زدن مکرر دارد تا دهان و دندان سالمی داشته باشد. در حالت کلی، لابرادودلها سگهای سالمی هستند، اما ممکن است مانند تمام نژادها، آنها نیز به برخی از بیماریها مانند عفونت گوش، دیسپلازی ران (چسبندگی نامناسب استخوان ران به مفصل ران)، دیسپلازی آرنج (مفصل ضعیف و ناقص)، صرع، آلرژی، دیابت و کمکاری تیروئید مبتلا شوند. این نژاد برای افرادی که بار اولشان است سگ نگهداری میکنند، بسیار مناسب است.
لابرادودلها اعم از اصیل، دورگه یا مختلط، از پتانسیل ابتلا به مشکلات سلامت ژنتیکی برخوردارند، همانطور که سایر نژادهای سگ، این پتانسیل را دارند که یک بیماری خاص را به ارث ببرند. پس در راستای انتخاب و به سرپرستی گرفتن سگ مورد نظر خود دقت کنید. لابرادودلها ممکن است مستعد مشکلات سلامتی لابرادور رتریورها، پودلهای استاندارد یا پودلهای مینیاتوری باشند، اما با این حال، این احتمال نیز وجود دارد که تنوع ژنتیکی مذکور، احتمال ابتلا به برخی بیماریهای ارثی را کاهش دهد. البته این نکته نیز باید در نظر گرفته شود که به علت تنوع ژنتیکی، پیشبینی این موضوع برای سگهای دارای نژاد مخلوط دشوار است.
لابرادودلها سگهایی هستند که هر روز به یک پیاده روی خوب به صورت روزانه یا زمانی برای بازی، فعالیت و یا ورزش نیاز دارند، گرچه میزان دویدن، بازی یا شنا کردن به ترکیب ژنهای والدین این نژاد بستگی دارد. بعضی از لابرادودلها نسبت به برخی دیگر به فعالیت و ورزش بیشتری نیاز دارند. زمانهایی را به این سگهای باهوش و پر انرژی اختصاص دهید تا بدون قلاده باشند؛ زیرا به این امر نیاز دارند. لابرادودلها راهنماها یا به عبارتی سگهای همراه خوبی هستند. در واقع، آنها همراهان خوبی برای آهسته دویدن هستند. مراقب خستگی و بیحوصلگی آنها باشید؛ چرا که میتوانند مخرب باشند، پس زیاد از آنها کار نکشید.
از آنجایی که این نژاد با بچهها رفتار عالی دارد و از بازی با آنها خوشحال میشود، لابرادودل را به یکی از محبوبترین نژادهای سگ در ایالات متحده تبدیل کرده است. اگر در خانه خود، حیوانات خانگی دیگری داشته باشید، این نژاد در ارتباط با آنها، بسیار خوب عمل میکند و تفریح بیضرر را با برادران و خواهران پشمالویش دوست دارد.
در بهترین حالت، لابرادودلها پرشور، هیجانانگیز، وفادار و بسیار مهربان هستند. هر دو نژادی که برای ایجاد لابرادودل استفاده میشوند، باهوشند، به همین دلیل، به سرعت یاد میگیرند. اگر اجتماعی شدن و آموزش را زود شروع کنید و از تکنیکهای مثبت تقویت مانند تمجید، بازی و پاداشهایی چون غذا در مورد آنها استفاده نمایید، با یک دوست فوقالعاده همراه خواهید شد. البته فراموش نکنید که میزان اجتماعی شدن آنها بسته به ژنهایی است که به ارث میبرد، اما با این حال بهتر است این کار را از روزی که توله سگ خود را به خانه میآورید، آغاز کنید. سعی کنید برای شروع تمرین و آموزشها تا 6 ماهگی صبر نکنید، وگرنه سگ سرسختتری خواهید داشت.
گفتنی است که حتی در هشت هفتگی، او قادر است هر چیزی که شما به او آموزش دادهاید را یاد بگیرد. در صورت امکان، او را تا 10 الی 12 هفتگی در اختیار یک مربی سگ در مهد کودک حیوانات قرار دهید تا آموزش ببیند. البته به جای آموزش رسمی نیز میتوانید آموزش توله سگ خود را نیز در خانه شروع کنید تا او در میان خانواده و دوستان معاشرت را یاد بگیرد، اما باید در این زمینه با یک مربی یا پرورشدهنده صحبت کنید، از او کمک بخواهید و دقیقاً آنچه که در سگ به دنبال آن هستید را برای وی توضیح دهید، چراکه آنها هر روز تولهها را میبینند. پس زمانی که از سبک زندگی و شخصیت شما آگاهی پیدا کنند، میتوانند توصیههای دقیق و کاربردی را به شما ارائه دهند. لازم به ذکر است که این نژاد شخصیت بزرگی دارد.
ظاهر سگهای لابرادودل به نسلی که از آن سرچشمه گرفته شده است، بستگی دارد. در واقع، آنها موهایی شبیه پودل دارند؛ اما سفتتر، فرفریتر و کرکی شکلتر هستند و معمولاً نمیریزند. اغلب افراد مبتلا به آلرژی به دلیل ریزش کم موی این نژاد به دنبال آن هستند، پس میتوان گفت لابرادودل میتواند انتخاب خوبی برای مبتلایان به آلرژی باشد.
همانطور که شاید بسیاری از ما بدانیم علت آلرژی، نوع خاصی از پوشش سگ نیست، بلکه به دلیل شوره، سلولهای مرده پوستی و ریزش مو است. درست به همین دلیل است که به افراد مبتلا به آلرژی توصیه میشود تا قبل از سرپرستی، زمانی را با توله سگ انتخابی خود بگذرانند؛ چرا که هر کسی ممکن است نسبت به دیگری، از شدت آلرژی متفاوتی برخوردار باشد. آلرژیهای خفیف نسبت به سگهای خاص واکنش کمتری نشان میدهند؛ اما هیچ پرورشدهنده معتبری نمیتواند تضمین کند که همه سگها حساسیتزا نیستند.
پوشش سگ نژاد لابرادودل، به سه نوع مختلف تقسیم میشود:
•پوشش صاف (Straight coat): این نوع پوشش به عنوان "پوشش مویی" (hair coat) نیز شناخته میشود. مو در این نوع پوشش بیشتر میریزد، از اینرو، پرورشدهندگان از آن اجتناب میکنند.
•پوشش موجدار (Wavy coat): این نوع پوشش به عنوان "کت پشمی" (fleece coat) نیز شناخته میشود. در این نوع پوشش، شاهد موهای موجدار ابریشمی با ریزش کم هستیم.
•پوشش مجعد (Curly coat): این نوع پوشش دارای فرهای متراکم و ضخیم هستند که نه بو و نه ریزش دارند.
پوشش بدن لابرادودل دارای پالتی از رنگهای زیبا مانند رنگهای سیاه، سفید، طلایی، زرد، کاراملی، کرم، قرمز، شکلاتی و آبی است، حتی میتوان در میان آنها ترکیبی از این رنگها را یافت.
لابرادودلها در حالت کلی، سگهایی با خلقیات خوب و دوستانه هستند که به خانواده انسانی خود وفادارند. بنابراین، با گرمی و محبت نسبت به خانواده انسانی خود رفتار میکنند و نیاز دارند در خانه زندگی کنند، این یعنی هرگز در فضای باز دوام نمیآورند، به این معنی که بیرون از خانه یعنی داخل حیاط نباید نگهداری شوند. با این حال، پیادهروی روزانه یا زمانی برای بازی و فعالیت بیرون از خانه، یکی از نیازهای اصلی این نژاد از سگ است. از سوی دیگر، میتوانند خود را با شرایط زندگی در اطراف شهر و یا زندگی روستایی نیز وفق دهند.
یک لابرادودل مینیاتوری تلاقی شده با پودل به نام "مینی لابرادودل" (Mini Labradoodle) شناخته میشود. اگر به دنبال سگی با یک اندازه خاص هستید، بهتر است در مورد آنچه که به دنبالش هستید با پرورشدهنده صحبت کنید. به طور مثال، برای افرادی که آپارتماننشین و به دنبال یک سگ کوچک هستند، لابرادور کوچک که ترکیبی از لابرادور تریور و پودل مینیاتوری است، میتواند گزینه مناسبی باشد.
در سال 1988، مردی به نام والی کانرون یک لابرادور رتریور را با یک پودل که هر دو نژاد خالص بودند، برای انجمن سگهای راهنمای سلطنتی استرالیا جفت کرد. بنا به درخواست یک زن کم بینا، والی کانرون، اولین ترکیب لابرادودل را برای او در هاوایی پرورش داد. او درخواست کرد که سگ مورد نظر نباید آلرژی شوهرش را تشدید کند. بنابراین، برای دستیابی به یک سگ غیرآلرژیزا، پرورش لابرادور با سگی که ریزش ندارد، نیاز بود. از اینرو، آنها پودل استاندارد را برای تولیدمثل با لابرادور خود انتخاب کردند، چراکه موهای مجعد پودلها نه میریزند و نه باعث شوره سر میشوند. بدینترتیب، والی کانرون به زودی برنامه پرورش لابرادودل را توسعه داد و اکنون، بسیاری از پرورشدهندگان از آن زمان در حال توسعه این نژاد هستند.