ماستیف تبتی سگی غول پیکر، با استخوان بندی محکم و تنومند است. طول بدن به نسبت بیشتر از ارتفاع آن است. سر، پرچین و چروک، پهن، سنکین و قدرتمند است. پوزه پهن و از هر زاویه گرد می باشد. بینی بزرگ و سیاه رنگ است. درندانها منظم و قیچی وار بر روی یکدیگر قرار دارند. معمولاً لب بالا، لب پایین را می پوشاند. چشمها متوسط، عمیق، قهوه ای تیره تا روشن یافت می شوند. گوشتها افتاده و به شکل V نزدیک به سر آویزان هستند. تیبتن ماستیف دارای گردن عضلانی و پوست نسبتاً شل در میانه گردن است. این پوست شل معمولاً در حیوان نر بیشتر از ماده قابل رویت می باشد. کمر صاف و دم به صورت حلقه بر پشت حیوان قرار میگیرد. پاهای جلویی صاف و پر مو می باشد. پنجه ها گرد و همانند پنجه گربه می باشد و معمولاً در بین پنجه ها مو وجود دارد. ناخن های جلویی گاهاً توسط جراحی بیرون کشیده می شود. دارای پوشش خارجی 2 لایه عظیم و ضخیم است. در دور گردن همانند شیر یال بلند دارد و این پوشش بر روی سر کوتاه تر است. در رنگهای مشکی، قهوه ای و خاکستری همراه با خال های قهوه ای و یا بدون خال یافت می شود. خال سفید نیز قابل قبول است. برخی پروش دهندگان ماستیف تبتی را به دو گروه تقسیم می نمایند. گرچه هر دو ممکن است از یک شکم متولد شوند (Dokhyi و Tsang-Khayi). نوع Tsang-Khayi به معنای "سگ اهل Tsang" می باشد که به عنوان "صومعه" تشریح شده است. این نوع ماستیف بلندتر، دارای استخوان بندی محکم تر و چروک بیشتر بر روی سر است. Dokhyi یا نوع "چادر نشین" لاغرتر و دارای چروک کمتر می باشد.

مشکلاتی از قبیل دیسپلازیای پاهای عقب، تیرویید، مشکلات پوستی و عفونت گوش قابل ذکر است.

ماستیف تبتی نژاد شجاع، نترس و در عوض آرام و بافکر است. بسیار باوفا نسبت به اهل خانواده اش. اگر شبها بیرون از منزل باشد پارس می کند که البته این کار را در داخل منزل انجام نمی دهد. یک سگ چوپان و گارد ایده آل است. در برابر گرگ، پلنگ و هر حیوان درنده ای که گله اش را تهدید کند بسیار وحشی برخورد می کند. به یک صاحب با اراده و با اعتماد به نفس نیاز دارد تا به او بفهماند که رئیس کیست و از تبدیل شدن آن به سگی لجباز، سرخود، تهاجمی جلوگیری به عمل آورد. این نژاد به شدن مایل به جلب رضایت صاحبش است. روابط مهربانی با کودکان دارد. اما اگر از تولگی به خوبی اجتماعی نشود، می تواند برای افراد غریبه خطر بزرگی محسوب شود. به صورت غریزی تبدیل به محافظ و گارد خانواده و قلمروشان می شود. اگر از تولگی آموزش ببیند با سایر حیوانات رفتار خوبی خواهد داشت و اگر صاحبش به او بفهماند که جنگ، آن چیزی نیست که می خواهد، می تواند رابطه تحت کنترل خوبی با سایر سگها نیز داشته باشد. اگر ماستیف تبتی فکر کند از صاحب خود قدرت فکر و تصمیم گیری بیشتری دارد هرگز فرمانبرداری نخواهد نمود. هنگامی که ما انسانها با سگها زندگی می کنیم جزء گله و یا گروه آنها می شویم و این گروه تنها یک رهبر و آلفا نیاز دارد. حد و مرزها به وضوح قابل لمس و قوانین جا افتاده اند. این آن چیزی است که باید کاملاً ملکه دهن ماستیف تبتی شما شود. اگر نمی خواهید در آینده با غرش و حتی حمله و گاز روبرو شوید. شما و حتی هر انسان دیگری باید در مقام بالاتر از سگ قرار داشته باشید و سگ باید بداند که شما تصمیم گیرنده هستید نه آنها ! این تنها روشی است که به داشتن یک رابطه موفق با سگ ختم خواهد شد. این نژاد اگر به خوبی آلفای خود را بشناسد، اجتماعی شده، تربیت شود و از فعالیت بدنی کافی برخوردار شود به سگ همراه ایده آل تبدیل خواهد شد. ماستیف تبتی به یک صاحب با تجربه نیاز دارد.

به پیاده روی روزانه نیاز دارد. در هنگام پیاده روی دقت کنید که همراه در پشت سر و یا کنار شما قدم بردارد. او در ذهن خود می پروراند که همیشه رهبر راه را نشان می دهد و آن کسی جز انسان نیست. به خاطر داشته باشید تا عضلات، مفاصل و استخوانهای سگ در حال رشد نباید بیش از حد تحت استرس ناشی از فعالیت بدنی زیاد قرار گیرد. آنها در هرحال نیاز به پیاده روی روزانه دارند تا غریزه مهاجرت شان ارضا شود.

نیاز به برس کشیدن منظم دارد، معمولاً در فصل زمستان موها پر پشت می شود و سالی یکبار با گرم شدن هوا ریزش مو پیدا می کنند. در این زمان سگ به برس و شانه کشیدن روزانه نیاز دارد و برای افرادی که آلرژی دارند مناسب است.

تیبتن ماستیف در داخل خانه آرام است و اگر به اندازه کافی فعالیت بدنی داشته باشد می تواند داخل آپارتمان نیز زندگی نماید.

اجداد این نژاد را سگهای تبتی همانند ماستیف ها و مولوسرها تشکیل می دهند. ماستیف تبتی باستانی از 1100 سال پیش از میلاد مسیح می زیسته است. بعدها این ماستیف ها پس از سالها ایزوله شدن در کوهستانهای هیمالیا واقع در تبت تیدیل به تیبتن ماستیف امروزی شدند. از این نژاد جهت نگهابانی از قلمرو ها استفاده می شد. گاهاً یک سگ به تنهایی نگهبانی یک دهکده را به عهده می گرفت ! هنگامی که چوپان ها گله را به مراتع مرتفع می بردند وظیفه نگهبانی از خانواده بر عهده این سگها بود. تحریر این سگها در تبت تا زمانی که در سال 1800 میلادی یک قلاده آنها به ملکه ویکتوریای انگلستان اهدا شد ادامه داشت. انگلیسیها شروع به ثبت استانداردها و پرورش این نژاد نمودند. مارکوپولو این نژاد را اینگونه توصیف کرده است: "سگی به بلندی یک الاق با صدایی به قدرتمندی یک شیر". تیبتن ماستیف از هندوستان، نپال و افغانستان در سال 1970 میلادی به ایالات متحده آمریکا برده شد. امروزه این نژاد در تبت کمیاب است حال آنکه در انگلستان و آمریکا جمعیت آن رو به رشد می باشد. انجمن ماستیف تبتی در آمریکا در سال 1974 شروع به فعالیت نمود و در سال 2006 برای اولین بار در AKC به ثبت رسید. به سگ گله و گارد منزل شهرت دارد.