گربه پرشین باوقار و مطیع است و به آرام و شیرین بودن شهرت دارد. اگر چه گربه‌های ایرانی، تمایل به آرامش و آسودگی دارند، اما در عین حال، دارای روحیه سلطنتی هستند. آنها ممکن است به سرعت با خراش دادن و نشان دادن پنجه‌ها واکنش نشان ندهند، اما این بدان معنا نیست که وقتی با صدای بلند کودکان یا حیوانات خانگی دیگر اذیت می‌شوند، عصبانی نشوند.افرادی که با گربه پرشین، با احترام و ملایمتی که لایقش است، رفتار کنند، با یک گربه آغوشی ملوس، مواجه خواهند شد که از لمس و دست زدن صاحبش لذت می‌برد. اگر می‌خواهید یک دوست صمیمی داشته باشید که عشق و توجهی که شما به او دارید را به خودتان بازگرداند، گربه پرشین ممکن است گربه مناسبی برای خانواده شما باشد.

گربه‌های ایرانی، زیبا و شیرین هستند، اما مستعد ابتلا به تعدادی از مشکلات سلامتی می‌باشند که بیشتر به ساختار صورت آنها مربوط می‌شود؛ از جمله:

• مشکل تنفس یا تنفس پر سر و صدا ناشی از منقبض شدن سوراخ های بینی
• مال اکلوژن های دندانی (Dental malocclusions)، به این معنی که دندان ها به خوبی به هم متصل نمی‌شوند
• بیماری ریزش اشک (Excessive tearing)
• بیماری های چشمی مانند چشم گیلاسی و برگشت پلک پائین به داخل (entropion)
• حساسیت به حرارت یا گرمازدگی
• بیماری کلیه پلی کیستیک (Polycystic kidney disease) که آزمایش ژنتیکی برای آن وجود دارد
• استعداد ابتلا به کرم حلقوی که یک نوع عفونت قارچی است
• بیماری پوستی سبوره (Seborrhea oleosa) که نوعی بیماری پوستی است که باعث خارش، قرمزی و ریزش مو گربه می‌شود.

صرف نظر از اینکه گربه شما در اولین باری که او را به خانه می‌آورید، چقدر سالم است، باید برای هر مشکلی که ممکن است در طول زندگی او پیش بیاید، آماده باشید و حتما با دامپزشک خود در میان بگذارید.

گربه ایرانی با وقار و مطیع، به آرام و شیرین بودن شهرت دارد. این گربه مناسب خانه‌ای است که در آن بتواند بر روی پاهای صاحب خود لم بدهد (که مطمئناً محل مناسب اوست) و به آرامی و با متانت نوازش شود.

گربه‌های پرشین مهربانند، اما در ابراز مهربانیشان، انتخاب‌گر هستند. آنها توجه خود را به اعضای خانواده و آن معدود مهمانانی که احساس کنند می‌توانند به آنها اعتماد داشته باشند، معطوف می‌دارند.

محیط‌های پرسروصدا با سبک گربه ایرانی، تناقض دارد. آنها گربه‌های آرامی هستند که خانه‌ای آرام را ترجیح می‌دهند که در آن تغییرات و رفت و آمد بسیار کم است.

گربه‌های پرشیا نیازهای ساده‌شان مانند وعده‌های غذایی، بازی با اسباب بازی و ... را معمولا با صدایی نرم و ملودیک بیان می‌کنند.

این گربه، بعید است از پرده‌های شما بالا برود، روی پیشخوان آشپزخانه بپرد یا بالای یخچال بنشیند. لم دادن روی زمین یا مبلمان، او را خوشحال‌تر می‌کند. هنگامی که سرکار یا در خانه مشغول کاری هستید، گربه ایرانی بر روی صندلی، مبل یا تخت لم می‌دهد تا زمانی که وقتتان برای نوازش او آزاد شود.

گربه پرشین یا ایرانی، ظاهری متمایز دارد: سر بزرگ و گرد، چشم های بزرگ و گرد، بینی کوتاه، گونه های پهن و گوش‌های کوچک با نوک گرد. گردن کوتاه و ضخیمی دارد که به بدنی که به ظاهر محکم و عضلانی به نظر می‌رسد، متصل شده است. پاهای گربه ایرانی کوتاه، ضخیم و قوی با پنجه های بزرگ، گرد و محکم است. دمی کوتاه اما متناسب با طول بدنش دارد.

یک پوشش مویی بلند، ضخیم و براق با بافتی ظریف، ظاهر گربه ایرانی را تکمیل می‌کند. موها، در سرتاسر بدنش، بلند و یکدست هستند.

گربه‌های ایرانی می‌توانند در ظاهر، متفاوت باشند. برخی از آنها که به «گربه ایرانی صورت پکه» (Peke-face) معروف هستند، چهره‌ای فوق العاده صاف دارند. قبل از تصمیم‌گیری برای خرید این نژاد گربه، در مورد مشکلات تنفسی که گربه صورت پکه ممکن است داشته باشد، به خوبی تحقیق کنید.

گفته می‌شود گربه ایرانی‌ «صورت عروسکی» (Doll-face) ظاهری قدیمی‌تر دارد، با چهره‌ای که نسبت به گربه های پرشین نمایشی یا ایرانی‌های صورت پکه، زیاد صاف نیست.

با وجود اینکه رنگ و پوشش متنوعی در میان گربه های ایرانی وجود دارد، اما این تنوع و گوناگونی، بی‌نهایت است. تمامی رنگ‌هایی که برای نژاد گربه چینچیلا و هیمالیا وجود دارد، برای گربه پرشین نیز وجود دارد مانند سفید، آبی، سیاه، قرمز، کرم، شکلاتی، یاسی، رنگ‌های نقره‌ای و طلایی، دودی و ... .

رنگ چشم گربه پرشین، به رنگ پوشش مویی او وابسته است. به عنوان مثال، گربه ایرانی سفید، چشمان آبی تیره یا مسی درخشان دارد. سایر پرشین‌هایی که پوشش تک رنگ دارند، چشمانشان به رنگ مسی براق است. پرشین‌های نقره ای و طلایی، چشم سبز یا سبز-آبی دارند و ... .

مهمترین چیزی که باید در مورد مراقبت از یک گربه ایرانی درک کرد، نیاز به نظافت روزانه است. پوشش مویی بلند و زیبای گربه پرشین، به خودی خود تمیز و بدون گره نمی‌ماند؛ باید هر روز به آرامی شانه زده شود. حمام کردن منظم (حداقل یک بار در ماه) برای این نژاد گربه، ایده خوبی است.

یکی دیگر از عواملی که باید در نظافت این گربه، در نظر گرفت، بستر خاک او است. ممکن است در بعضی مواقع، خاک گربه، لابلای پنجه یا موهای او گیر کند؛ اگر گربه و بستر خاکش، به طور دقیق و منظم، تمیز نشوند، گربه ایرانی دیگر از ظرف خاک خود، استفاده نخواهد کرد.

ریزش بیش از حد اشک می‌تواند در این نژاد، مشکل‌ساز باشد؛ بنابراین، گوشه چشم او را روزانه پاک کنید تا از تجمه اشک در زیر چشمانش جلوگیری شود.

برای جلوگیری از بیماری‌های دهان و دندان گربه، بهداشت روزانه دهان و مسواک زدن هفتگی را فراموش نکنید.

بهتر است گربه پرشین خود را فقط در داخل خانه نگه دارید تا از او در برابر بیماری های گربه های خیابانی، حملات سگ‌ها و سایر خطراتی که در بیرون از خانه، یک گربه خانگی را تهدید می‌کند (مانند تصادف با ماشین)، محافظت کرده باشید. همچنین، گربه های ایرانی که به خارج از منزل می‌روند، در معرض خطر دزدیده شدن توسط اشخاصی هستند که دوست دارند چنین گربه زیبا و لوکسی را بدون پرداخت هزینه، صاحب شوند!

گربه پرشین، نژاد قدمت‌داری است. کسانی که عاشق این گربه زیبا هستند، جالب است بدانند که زیبایی موهای بلند این گربه، از مهد تمدن یا همان بین النهرین سرچشمه گرفته است که بعدها به نام پرشیا شناخته شد و اکنون کشور ایران امروزی است.

موهای بلند این نژاد احتمالاً نتیجه یک جهش طبیعی بوده است و ظاهر خیره‌کننده آن توجه نجیب‌زاده ایتالیایی و جهانگرد قرن هفدهم، پیترو دلا واله (Pietro Della Valle) را به خود جلب کرد. این فرد، به علت آوردن اولین گربه‌های مو بلند به اروپا، در سال 1626، شناخته شده است. گربه‌هایی که او با خود آورد، خز خاکستری براق و ابریشمی داشتند، اما به لطف پرورش انتخابی نژادها، گربه‌ها ایرانی اکنون در طیف گسترده‌ای از رنگ‌ها، از جمله تلفیق دو رنگ (سفید به اضافه یک رنگ دیگر) یافت می‌شوند.

تا اواخر قرن نوزدهم، یعنی همان زمانی که پرورش و نمایش گربه ها رایج شد، گربه های مو بلندی که از ایران، ترکیه، افغانستان و سایر مناطق شرقی آورده می‌شدند، همگی به عنوان گربه های "آسیایی" شناخته شده و اغلب با هم پرورش داده می‌شدند.

در نمایشگاه گربه کریستال پالاس در سال 1871، گربه های ایرانی از جمله نژادهایی بودند که به نمایش گذاشته شدند. آن‌ها حیوانات خانگی محبوب آن زمان بودند و به دلیل علاقه ملکه ویکتوریا به این نژاد، دارای جاذبه‎ای خاص بودند. حتی در دوران ویکتوریا، اگر یک سلبریتی یا فرد مشهور، نوع خاصی از پت را داشت، جذابیت آن حیوان، به این وسیله، نزد عموم تضمین می‌شد.

از طریق پرورش انتخابی نژادهای گربه، پرورش‌دهندگان، شروع به پرورش گربه ایرانی، به شکل امروزی‌اش کردند. آنها گربه ها را طوری پرورش دادند که سر گرد، صورت کوتاه، بینی کشیده، گونه های چاق، گوش های کوچک و گرد، چشم های درشت و بدنی قوی داشته باشند. خز آنها بلندتر از خز گربه آنگورا (نژاد گربه ترک) بود و پاهای کوتاه‌تری داشتند. خیلی زود، گربه‌های ایرانی، از نظر محبوبیت از گربه آنگورا پیشی گرفت.

گربه پرشین، برای اولین بار در اواخر قرن 19 بود که به ایالات متحده وارد شدند و بسیار مورد استقبال علاقمندان به گربه قرار گرفتند. این محبوبیت تا جایی بود که گربه مین کون مو بلند که تا آن زمان، نزد مردم آمریکا طرفدار زیادی داشت را کنار زد.

در مدت کمی بیش از یک قرن از آن زمان، پرشین به محبوب ترین نژاد گربه در جهان تبدیل شد که به دلیل ظاهر زیبا و شخصیت شیرین خود، ارزشمند است.